Ik kan de EdeStad niet meer openslaan of wethouder Geert Ritsema kijkt mij vermanend aan: je moet van het gas af. Als plichtsgetrouw burger geef ik daar natuurlijk gehoor aan. Ook vandaag, met temperaturen rond het vriespunt (met je klimaatverandering….) zet ik de verwarming niet aan.
Overdag loop ik met een skipak aan. ’s Nachts met twee pyjama’s onder een dubbel winterdekbed. Zelf koken doe ik al lang niet meer. Hooguit wat diepvriespizza’s uit de elektrische oven.
Ik doe er alles aan om de regionale energietransitie een extra impuls te geven. Ede wordt duurzaam.
Windmolens, zonnevelden, kerncentrales….ik protesteer wel wat maar ik ken mijn lot: een volledige elektrificatie van mijn huishouden. En ik heb het er graag voor over dat ik mijn trouwe autootje moet gaan inruilen voor een Tesla, uiteraard net op het moment dat de subsidies op zijn want die zijn dan al vergeven aan mensen die een Tesla van € 150.000 kochten en daar als fooi een paar duizend euro subsidie voor kregen terwijl ze dat helemaal niet nodig hadden.
Diep in mijn hart heb ik al afscheid genomen van de aanblik op mijn bruin/rode dakpannnen die door de tand des tijds zo’n fraai patina hebben gekregen maar die ik zal gaan vervangen door glimmende zonnepanelen.
Ik geef werkelijk alles op om Regio FoodValley als lichtend voorbeeld het braafste energiejongetje van Nederland te maken. Niet alleen voor Ede maar ook voor onze bestuurders die zo hard werken om ons welzijn te verbeteren.
Totdat ik donderdag Peter de Pater ineens voor een plaatje van het nieuwe station zag zitten. En ineens dacht ik aan goodold Alexander Vos de Wael die ik ooit hartstochtelijk zag pleiten voor een nieuw station met zoveel mogelijk zonnepanelen.
Logisch dat hij dat deed. Je kunt moeilijk van de hele bevolking vragen of ze hun hele hebben en houden willen elektrificeren om vervolgens zelf monstergebouwen neer te zetten zonder één zonnepaneel.
Je kunt moeilijk van onze lokale boeren vragen of ze landbouwgrond willen opofferen zodat Engelse investeerders hier Nederlandse subsidies naar binnen harken via zonnevelden zonder dat je als gemeentebestuur zelf je uiterste best doet om op ieder openbaar gebouw elke vierkante centimeter te bedekken met zonnepanelen.
Je kunt niet van mij verwachten dat ik ’s avond met geitenwollensokken aan onder twee dekens televisie lig te kijken maar als gemeente niets willen doen aan duurzaamheid.
Dus ik vroeg de wethouder hoeveel zonnepanelen er op het nieuwe station komen. En ik ontving antwoord (!) namelijk 0 (nul). Nul zonnepanelen op een openbaar gebouw dat nog gebouwd moet worden. Ik weet niet of zijn antwoord ook gold voor de parkeerplaats waar 500 auto’s komen te staan maar ik denk het wel. Hoeveel zonnepanelen kun je kwijt op een hectare parkeerplaats? Of op de overdekte fietsenstandplaats?
Heul veul.
Maar ik snap het nog een beetje. De plannen van de nieuwbouw van het station dateren nog van voor de uitvinding van het zonnepaneel. Het was de tijd dat ‘Bello’ nog reed. Peter de Pater was nog niet eens geboren. Dus dat er toen geen rekening is gehouden met zonnepanelen op het dak dat begrijp ik nog wel.
Maar nu bijna drie hectare dak ongepaneeld laten (panelen of onpanelen, that’s the question), dat kan natuurlijk niet meer. Zeker niet als je van de Edese burger vraagt of een traditie van 60 jaar gas stoken op te geven.
Nou denken politici altijd in wetten van Meden en Perzen. Ze denken dat een eenmaal genomen besluit toch moet worden uitgevoerd terwijl ze eigenlijk weten dat het een slecht plan is. Maar dat is niet zo. Het vraagt een beetje politieke moed maar plannen kunnen echt worden gewijzigd of ingetrokken.
Een nieuw plan voor het station is nog niet te laat! Een station als energiecentrale, boordevol zonnepanelen en een voorbeeld voor nieuwe stations in Nederland. Een parkeerplaats, overdekt met zonnepanelen. Dat is wat we nu moeten doen.
Gewoon je kop in het zand steken en doorgaan met het oude plan kan natuurlijk ook maar stop dan met het zeuren over dat aardgas. Dan kan ik de verwarming ook weer eens aanzetten.