Alles kan tegenwoordig. Dit is het ICT-tijdperk. Alles kan! Maar dat betekent niet dat alles ook lukt. En als dingen niet lukken dan ga ik terugverlangen naar vroeger. Dat zal de leeftijd wel zijn, je wordt een beetje sentimenteel als je denkt aan vroeger en je denkt dan dat toen alles beter was. Maar alles is maar heel weinig want de ellende van vroeger vergeet je al snel.
Toch is er iets uit vervlogen tijden dat beter werkte dan nu. De post. Of eigenlijk: de postbode.
De postbode was vroeger een instituut. Ik zeg het niet graag maar het was bijna altijd een man. In mijn geval was dat zo’n 50 jaar lang dezelfde man en volgens mij zag hij er 50 jaar lang hetzelfde uit. Een wijkende haargrens maar een grote volle snor. Hij droeg ook iets van een uniform met pet. Het zag er behoorlijk deftig en formeel uit maar de postbode was dat niet. Hij was vriendelijk maar wel plichtsgetrouw.
Zette zijn fiets altijd tegen onze boom in de voortuin en maakte dan wandelend zijn rondje in de buurt.
De postbode kwam altijd op hetzelfde tijdstip. Je wist gewoon dat hij tussen kwart over tien en half elf post kwam bezorgen en had je hem niet gezien dat wist je dat je die dag geen post kreeg. Soms had de postbode droevig nieuws. Rouwpost. Je kon dat zien op de manier waarop hij de post in de brievenbus schoof. Een beetje plechtig. Bij de ansichtkaarten in de vakantie en rond kerst leek hij de post wat vrolijker in de gleuf te mikken. Rennen naar de brievenbus dus!
Vaak maakte hij een praatje. Hij had altijd het laatste nieuws en wist eigenlijk alles van iedereen. Over die mevrouw die even moeilijk kon lopen vanwege een gebroken heup en niet voor zichzelf kon zorgen. Zo’n mevrouw werd dan door de rest van de buurt wekenlang voorzien van maaltijden en huishoudelijke hulp. Hij was in z’n eentje de psycholoog en de politieman van de buurt. De man van het keukentafelgesprek, de man van de verbinding. Gerespecteerd en nuttig al verdacht ik hem ervan dat hij de vrijheid van nieuwsgaring wel heel ruimhartig interpreteerde en soms stiekem de post alvast voor je las.
Maar dat was toen en toen is lang geleden. De post werd geprivatiseerd en de postbode ging vervroegd met pensioen want hij deed het blijkbaar niet goed. Vervolgens kwamen er allemaal andere postbodes van andere bedrijven de straat in scheuren met hun busjes. Bezorgers waar je geen contact mee hebt want daar hadden ze geen tijd meer voor. Ze laten hun dieselmotoren lopen terwijl ze snel hun busje uitspringen om de post in de bus te gooien. En weer wegscheuren.
Dan maken ze weer ruimte voor de volgende ronkende diesel van dat andere postbedrijf. En dan het derde bedrijf…..Lekker duurzaam allemaal! Maar goed, de tijden veranderen en ik verander zelfs een beetje mee.
Ik bestel nu ook online. En dan gaat het mis. Deze week bestelde ik twee dingen online en ik kreeg keurig mailtjes van de bezorgers wanneer ze langs zouden komen. Op dezelfde dag dus dat leek in eerste instantie mazzel. De eerste zou tussen 9 en 2 komen en het volgende pakketje tussen 1 en 5. Ik voel de onbedwingbare behoefte om zo’n dag thuis te blijven. Ga zelfs eerder naar bed op de avond daarvoor want ik wil het niemand aandoen om rechtstreeks vanuit mijn bed de voordeur te moeten openen. Ik zit dan ook om kwart voor negen klaar en dan begint het wachten.
Via het meegestuurde linkje kan ik zien dat de post onderweg is. Dat lijkt me ook precies de bedoeling. Een half uur later heb ik al drie keer op dat linkje geklikt maar de post blijft maar onderweg. Om 10 uur heb ik alle klusjes in huis al gedaan en dan begint het wachten. En maar klikken op dat stomme linkje. Voor mijn gevoel zijn er al 30 busjes de straat in komen rijden maar nog steeds geen deurbel. Ik ga me zelfs zorgen maken. Ik durf niet even naar de supermarkt want je weet wat er gebeurt als je 100 meter van je huis bent. Dan belt hij aan en ik ben er dan niet en dat is dus geen pakketje. En ik wil dat pakketje.
Zo rond kwart voor één gaat de bel. Mijn pakketje! Ik klik daarna nog even op de link en daar staat dat het pakket is bezorgd. Dat wist ik natuurlijk al. Ik zou nu alsnog snel naar de supermarkt kunnen gaan maar dan loop ik de kans mijn tweede pakket te missen. Weer wachten, weer klikken, weer veel geluid van rokende diesels in de straat maar het duurt tot vier uur voordat mijn tweede pakket er is.
Het schijnt zo te zijn dat online shoppen je veel tijd bespaart. In mijn geval dus niet. Was ik gewoon naar de winkel gegaan dan was ik in een uurtje of twee klaar geweest. En dankzij de dubbele bezorgkosten
ook nog eens een beetje goedkoper. Ondanks dat tegenwoordig alles mogelijk is blijkt het onmogelijk om van twee pakketjes een klein beetje nauwkeurig de bezorgtijd te voorspellen. En in plaats van een
fietsende postbode rijden er de hele dag stinkbusjes door te straat van tientallen bezorgbedrijven die totaal inefficiënt langs elkaar heen crossen.
Gisteren stond op internet het volgende bericht:
https://www.ad.nl/economie/kabinet-draait-concurrentie-op-de-postmarkt-terug~ab0533cc/.
Goed plan!
En voor het eerst hoop ik dat het kabinet de AOW-gerechtigde leeftijd nog eens flink opschroeft: misschien komt mijn oude postbode dan ook weer terug.