Als lid van een wat oudere generatie weet ik nog wel wat er zo’n 2000 jaar geleden werd uitgestort tijdens Pinksteren. De Heilige Geest. Niet dat ik er zelf bij was overigens maar ieder jaar vind ik de dag voor Pinksteren weer reuze spannend. Word ik de volgende dag wakker en spreek ik ineens vloeiend Italiaans? Of spreek ik plotseling foutloos Chinees? Of heb ik pech en word ik gezegend met een lullige taal als Fins waar je natuurlijk niks aan hebt?
Het waren nogal teleurstellende jaren want er werd weinig over mij uitgestort tijdens Pinksteren. Ja, meestal regen. Of af en toe een kopje koffie maar dat was dan weer mijn eigen schuld. Hoe anders verliep Pinksteren 2018!
Want ik werd wakker er ik zag dat er van alles over me uitgestort werd. Rook en as in dit geval en als inwoner van een buurt waarin de barbecue al wordt aangezet als duidelijk wordt dat de Elfstedentocht niet doorgaat ben ik wel wat gewend maar dit leek meer op een rituele verbranding van duizenden frikandellen tegelijkertijd.
Brand dus en ik schrok. Als plichtsgetrouw burger weet ik dan wat ik moet doen. Ik sluit de ramen en de deuren en zet de radio aan. In dit geval op Ede FM en hoopvol verwachtte ik een razende reporter die gehuld in wit pak met zuurstofmasker opgewonden verslag deed van de gebeurtenissen in de Fultonstraat en een live interview met de burgemeester die mij vanuit de schuilkelders onder het Dorpshuis gerust zou stellen.
Maar ik hoorde muziek. Klassieke muziek nog wel en ik meende ergens Shostakovich te herkennen. Nou zou ik Shostakovich kunnen herkennen van begrafenissen want Shostakovich staat hoog in de uitvaart top 10 van 80plussers. Niet echt veelbelovend zo’n muziekje op de radio tijdens een brand die ik op dat moment als een ramp zag. Dat is natuurlijk ook niet al te optimistisch maar optimisme is mij ’s ochtends vreemd.
Na een halfuurtje naar de crematoriumhitlijst te hebben geluisterd schakelde ik over naar Omroep Gelderland. Ik viel in tijdens het nummer Ave Maria en begon langzaam te geloven in voortekenen. In een helder moment dacht ik: twitter. De bron van fakenews, beledigingen en kritiek. Echt iets voor mij dus en een aantal serieuze tweeps hadden inmiddels getwitterd dat er brand was. Dat was mij al duidelijk want ik zat niets voor niets op de mooiste dag van het jaar met de ramen en deuren dicht te luisteren naar herrie van 3 eeuwen oud.
Ik heb geprobeerd het twitteraccount van de gemeente Ede wakker te schudden maar dat duurde even. Waarschijnlijk zat het complete team communicatiemensjes in één van onze Edese gebedshuizen de Pinksterroes uit te slapen want officiële berichtgeving bleef uit. Pas na een uur of 4 na het begin van de brand kwam er een tweet. Het eerste bericht luidde: “Sluit ramen en deuren”.
Gouden tip natuurlijk maar ik zat al vier uur in het donker met een kaarsje bij een transistorradio. Ik vroeg nog of er schadelijke stoffen waren vrijgekomen. Mwah, een beetje maar was het antwoord. Na een poosje kwam het bevrijdende bericht: “Brand meester!” Hoera! Ik kon mijn vrijheid weer vieren en naakt dansend over de straat viel ik huilend van geluk mijn buren in de armen.
Eenmaal teruggebracht naar huis keek ik toch nog even op twitter. “Het blijkt allemaal toch wat tegen te vallen, blijf gewoon lekker binnen.”
Ai.
Een brand op hemelsbreed een paar honderd meter waarbij asbest is vrijgekomen. Op de radio begrafenismuziek en een officieel informatiekanaal dat eerst zegt dat alles ok is om een uurtje later te waarschuwen dat je toch maar beter je gasmasker op kunt zetten.
Gek genoeg schakelde de berichtgeving over van asbest naar wiet. Want in de garage was een wietkwekerij aangetroffen. Ik weet niet wat schadelijker is, ik weet dat eigenlijk wel, de rook van verbrande marihuana of stukken asbest die in de lucht vliegen maar het was duidelijk: de aandacht moest van asbest naar de wietplantage.
Ik vroeg nog of het niet verstandig zou zijn om een sms-bom af te laten gaan in het getroffen gebied maar dat was niet nodig volgens de twitterambtenaar. Het werd een hele vreemde Pinksteren. Na een dag ramen open/ramen dicht ging ik maar slapen. En ’s nachts kwam het hoor, dat NL-Alert. Brand! Sluit ramen en deuren. Ja daaag, dacht ik nog, daar komen ze nu mee.
’s Ochtends werd ik wakker en stonk het hele huis naar roet. Het ROVC, nog veel dichter bij mijn huis, afgebrand.
Zucht….
Dit jaar geen Pinksteren meer voor mij.