“Het is toch de eredivisie voor het Nederlandse hert, dat Nationale Park de Hoge Veluwe. En daar zijn we trots op”. Aan het woord Hubert, edelhert op de Hoge Veluwe. “Mijn collega’s noemen me Bert. Inmiddels werk ik hier al een jaar of acht’. Bert is trots op zijn werkgever.
“Vooral de afdeling marketing heeft het goed gedaan. Perfect ingespeeld op de behoefte aan contact met de natuur enzo. En dat bieden wij. Het hele plaatje.” Bert vervolgt: “Het hele jaar doen we het rustig aan. Jezelf af en toe laten zien bij excursies. Je gewei afstaan bij de voerplekken want geweien zijn business he? Ze liggen voor meer dan 100 euro in het winkeltje”.
Maar het leven van een edelhert is niet altijd makkelijk. Bert: “Ja, en dan wordt het september en oktober he? Dan wordt er iets meer van je verwacht.” Bert bedoelt de tijd van het burlen. “Het burlen zelf doen we niet meer. De avonden vallen buiten de arbeidstijdenwet dus daarom werden er Poolse collega’s ingevlogen die ’s avonds als een malle eppie stonden te burlen.” Maar ook voor herten verandert er veel. “Gelukkig zijn er nu wat idioten uit de lokale bevolking die ons nadoen. Het klinkt nergens naar maar de toeristen trappen er graag in.”
Maar Bert en zijn collega’s delegeren niet alles. “Na twee weken gejammer en geschreeuw wordt het tijd voor het echte werk. De touroperators hier noemen het paren. Dan worden we door de directeur van het park toegesproken om het vooral veel te doen. We worden naar een apart stukje heide gebracht en dan moet het gebeuren he? Ach, het is je werk he? Honderden camera’s met daarachter bejaarden in een camouflagepakje met een blinkende Landrover erachter. Belachelijk natuurlijk. Maar het hoort erbij.”
Bert klaagt niet over het gebrek aan privacy. Bert doet zijn werk.“Zelf noemen we het kontebonken. Jongere collega’s noemen het reeënkneeën.” Bang voor zijn baan is Bert niet. “Je doet je best. Het
is een act. Je doet het voor de mensen he?” Binnenkort gaat Bert met pensioen. Bert kent de procedure: “Je wordt apart geroepen, even vastgehouden en vervolgens weer losgelaten. Het publiek is dan anders. Royalty. En veel honden.”
Bert weet nog niet wat er dan verder gebeurt: “Het schijnt dat je dan promoveert. Wildbraad ofzo. Je blijft dan in ieder geval nog verbonden aan het park.”
Ja, Bert heeft gelijk. Hij is binnenkort te koop. Op het park zelf of bij één van de restaurants in de buurt.