Jarenlang werd ik tijdens de zomervakanties gegeseld met bezoeken aan flutmusea en ouwe kerken in steden waar de gemiddelde leeftijd van de bewoners nog hoger is dan de mijne. Zulke vakanties. Ik wilde ook best wel eens naar zonnig oord met een lang strand, veel terrasjes en veel mensen waar nog wel leven in zit.
Maar ieder jaar verloor ik de harde strijd om de vakantiebestemming. Het werd dus een list. Op internet vond ik een superleuke vakantie ergens in Spanje waarvan ik wist dat we daar nooit heen zouden gaan maar dat zou anders worden na mijn aanbetaling! “Maar ik heb al een aanbetaling gedaan!” zei ik ’s avonds en ik had op wat darmklachten na een heerlijke vakantie op een fout eiland. We blijven natuurlijk Nederlanders he, zonde van zo’n aanbetaling!
De wraak was zoet overigens, een half jaar later zag ik een aanbetaling voor wat later een auto bleek te zijn met een kleur die me doet denken aan een bejaard stadje met een oude kerk en een stom museum. Grijs.
Maar het werkt dus. Alvast kosten maken zodat het later zonde lijkt om er niet mee door te gaan. Dat gebeurt ook op een ander niveau.. Het Edese niveau! Want ondanks een plechtige oproep op ededorp.nl om in de tijd dat iedereen gefocust is op overleven geen grote beslissingen te nemen vond het college deze week toch tijd om weer eens lekker uit te delen.
Niet aan de burgers natuurlijk. Nee. De gelukkigen waren de gebruikelijke troetelkindjes van de Edese politiek en één daarvan is het Akoesticum. En iedere keer als ik daar iets over lees dan dreunen de woorden van de wethouder nog door in mijn hersenpan: “Het Akoesticum moet zijn eigen broek ophouden!”. Wat betekent dat in de praktijk? Een besluit uit de Coronavrije bunker van het college over een subsidie van een kwart miljoen. Kassa!
Maar dat is nog peanuts vergeleken bij het WFC. Dat is de Ibizavakantie van de Edese politiek. De auto met die saaie kleur van het college. Stukje bij beetje wordt er geld in dit circus gepompt waar buiten Bergstraat niemand nog enig vertrouwen in heeft. Kort en goed: deze week ging er een miljoen subsidie naar het WFC. En er volgen nog veeeel meer miljoenen, want het WFC gaat net als het Akoesticum zijn eigen broek ophouden!
Steeds meer geld wordt er aanbetaald. Waarom?
Er komt nog een second opinion over het WFC-luchtkasteel. Een beslissing die misschien wel gebaseerd wordt op een echt onafhankelijk onderzoek. En dat is een risico. De gemeenteraad zou zo maar kunnen beslissen dat het niet doorgaat. Nou ja, dat gaan ze niet echt beslissen maar ze gaan er even mee dreigen.
En dan komt de troefkaart die al vaker is gespeeld in het WFC-proces: ‘We hebben al zoveel betaald, dan zou het weggegooid geld blijken’. ‘We hebben al zoveel overeenkomsten getekend dat contractbreuk zou leiden tot nog hogere kosten’.
De dag erna staat in de krant dat de raad ‘morrend akkoord ging na de toezeggingen van de wethouder’ waarmee raadsleden hun eigen geweten schoonspoelen maar de wethouder zijn zin er toch doorheen dramt.
We lijken veel op elkaar de wethouder en ik, ik met mijn vakantie en hij met z’n WFC. Eén verschilletje: mijn aanbetalingen doe ik niet met gemeenschapsgeld.