Dit was het pad dat ik me had voorgesteld: eerst een paar jaar in de gemeenteraad. Vervolgens fractievoorzitter. Dan natuurlijk wethouder en na een jaar of vier de overstap naar de Tweede Kamer waarmee hij korte lijntjes heeft. Misschien zelfs nog een keer minister worden en dan vervolgens Commissaris van de Koning. In Gelderland uiteraard. Op zijn 70ste met pensioen en dan regelmatig wat wijze woorden uitspreken op televisie bij een talkshow.
Stephan Neijenhuis kan zo maar de nieuwe Jan Terlouw worden! Onze Stephan! Niet dat ik het vaak met hem eens ben maar hij is wel het enige raadslid uit Ede dat niet zou misstaan in Den Haag. Ik zou er trots op zijn terwijl ik daar geen enkele reden voor heb want ik verwacht niet dat hij mijn goedbedoelde adviezen ooit leest.
Het begin was goed. Gemeenteraad, fractievoorzitter en na de laatste raadsverkiezingen kandidaat-wethouder namens D66. Een goeie ploeg raadsleden om hem heen verzameld. En toen begon de formatie. Wat een blamage! Voor de bühne werden er een paar vergaderingen georganiseerd maar de dag na de verkiezingen was alles al beklonken.
Het machtsgeile CDA klampt zich wanhopig vast aan de SGP en de ChristenUnie. CDA en ChristenUnie hadden er vier jaar geleden geen enkele moeite mee om de SGP als grootste partij buiten het college te laten maar geheugens werken maar kort in de Bergstraat als het om baantjes gaat!
Gemeentebelangen tekent gewoon bij het kruisje. Ik zou geen enkele overeenkomst kunnen opnoemen tussen Gemeentebelangen en de SGP maar principes en baantjes zijn een slechte combinatie.
Genoeg zeteltjes voor een meerderheid maar om de gemeenteraad de aankomende vier jaar weer definitief buitenspel te kunnen zetten moest er nog een partij bij. Met als excuus dat er een vijfde wethouder bij moet komen. Zelden zo’n dom gelul gehoord! Met vier wethouders hebben we al lintenknippers genoeg.
Maar het moment suprême kwam voor Stephan Neijenhuis: hij mocht aanschuiven bij het College der Verliezers. En wat deed Neijenhuis. Hij zei nee….
BAM!
D66 wordt geen vijfde wiel aan de wagen. Neijenhuis verkocht D66 niet aan het college om zelf wethouder te worden. Stephan stapte van zijn gebaande pad af omdat hij zijn principes niet wilde verkwanselen voor lucratief baantjes als wethouder. Ik heb de laatste vijf decennia nog nooit zo’n stoer besluit gezien in de Bergstraat. Wat heb je dan ballen. Lef! Politiek zoals het zou moeten zijn.
Daar zouden andere fractievoorzitters een voorbeeld aan moeten nemen. Zou ken ik een fractievoorzitter wiens partij bijna halveerde maar die in plaats van af te treden nu solliciteert naar een functie als wethouder. Zo hoort het dus niet.
Het pad is misschien wel vier jaar langer geworden maar de nieuwe Jan Terlouw woont gewoon in Ede. En terwijl zijn voormalige collega-raadsleden nog wanhopig spartelen in de Edese raad en denken dat ze de nieuwe Mark Rutte worden zit Stephan in het nieuwe kabinet.
Nee, ik heb nooit D66 gestemd en zal dat ook niet snel doen. Maar een daad als die van Stephan Neijenhuis mag niet onbenoemd blijven.
Bij deze dus!
En de PvdA? Veel succes met de onderhandelingen….