Je wordt er een beetje mismoedig van. Op je laptop kijken naar een raadsvergadering.
Vooral als de voorzitter van zo’n vergadering de naam roept van het raadslid dat iets terug gaat roepen. Maar de voorzitter vermeldt niet (en misschien doet hij dat wel expres!) wie welke partij vertegenwoordigt. Zou de heer Van Druiten namens het CDA iets gezegd hebben? Dat zou toch kunnen? Oh nee, want de heer Van Druiten is tegen de beleidsnota over de lokale gezondheid. En mij is bekend dat het CDA altijd vóór stemt over zaken die het college bedacht heeft. Vooral als het CDA zelf in het college zit. Zo simpel is dat.
Maar je wordt, naarmate de vergadering vordert, steeds mismoediger. De voorzitter volhardt in het noemen van louter en alleen een naam als iemand aan de beurt is om iets te roepen. Van welke beweging of partij iemand is, is blijkbaar niet zo belangrijk.
Even tussendoor: gek toch dat wethouder Meijer niet op de kandidatenlijst staat van de CU voor de Tweede Kamer? Diverse keren was dat namelijk wel het geval.
O ja, die wethouder bedacht, zo maar ter plekke tijdens de raadsvergadering, dat de raad en het college samen een memo gaan schrijven naar de raad. Ik ben het met hem eens; zo’n man met zoveel kennis en kunde moet behouden worden voor de Edese politieke gemeenschap!
En de vergadering sleepte zich maar voort. Langzamerhand kwam er licht aan het eind van de raadsvergaderingstunnel. Want de voorzitter riep voortdurend dat hij toch echt naar een afronding wilde komen. Ook riep hij dat hij de snelheid erin wilde houden. Nou, die snelheid was er echt niet. Wat een treurige bedoening!
Een lichtpuntje was een opmerking, alweer van de heer Van Druiten! Hij was van mening dat, in het kader van rookbeleid of zoiets, op speelplaatsen kinderen niet “onbeheerd” achter gelaten konden worden. Iets met opa’s en oma’s?? Een kleinigheidje: in al zijn wijsheid stemde de Van Druiten (nee, niet van het CDA!) zonder enige onderbouwing tegen de gezondheidsnota. Waarom hij dat deed? Geen flauw idee!
Maar, en ik citeer de voorzitter van de vergadering: “ik wil toch echt naar een afronding”. Vervolgens duurt dan de vergadering nog kilometers lang, Wel een nieuw woord geleerd: ”stemvenster”. Dat is best iets lastigs. Enkele raadsleden begrepen er ook niets van. Het woord “stemvee” ken ik wel. Of ”dialoogvenster”. Dit slaat nergens op, maar mijn humeur wordt steeds beter met een “spoedig” naderend einde van deze vergadering in zicht.
Of zoals de voorzitter op een gegeven moment riep: “is alles naar ieders tevredenheid afgehandeld?” Moet dat, in de politiek, of in het gewone leven? In Ede blijkbaar wel!