Ode aan de idealisten

Op mijn werk komt wel eens kritiek van medewerkers of klanten ter sprake. Als we daarover een discussie voeren en die mening lastig vinden, dan geef ik altijd aan dat we blij moeten zijn dat mensen hun mening geven. Het betekent dat ze betrokken zijn.

De afgelopen periode zie ik weer een groot aantal berichten langskomen van de politieke partijen in Ede. Het zal ongetwijfeld mijn bubbel zijn, maar het is duidelijk dat de verkiezingen weer in aantocht zijn. Er zijn twee soorten berichten: Mensen die besloten hebben om (vrijwillig of niet) te stoppen als raadslid en partijen die hun nieuwe gezichten presenteren voor de komende gemeenteraadsverkiezingen.

Ik lees die berichten altijd aandachtig door en het maakt me altijd weer een beetje trots. Het maakt niet uit van welke partij, hoe oud of jong, of hoelang mensen al in de raad hebben gezeten, iedereen wil iets voor Ede betekenen. En dan vanuit hun eigen idealen. Prachtig toch?

Natuurlijk zijn er mensen die denken dat raadsleden er zitten voor hun eigen ego, de raadsvergoeding, of om verder te komen in de politiek, maar daarmee doen ze deze mensen echt te kort! Ze zijn allemaal betrokken en spenderen heel veel tijd achter de iPad om stukken te lezen, op straat om de mening van de inwoners op te halen, of in het gemeentehuis om te vergaderen, maar allemaal om het voor ons in Ede een beetje mooier te maken.

Daarom wilde ik in mijn blog graag een ode doen aan alle idealisten (niet alleen in de gemeenteraad), die er gelukkig nog heel veel zijn, door middel van een gedicht over idealen van C.A. de Boer uit 2018. Dank voor jullie betrokkenheid!

Idealen

We drijven af door compromissen

steeds verder van ons werkelijke ik

concessies dreigen veel weg te wissen

besturen mijn wegen en mijn wik

Steeds troebeler wordt het water

van wat jouw vijver ooit eens was

de helderheid verdwijnt langzaam later

en de vijver wordt een dooie plas

Niets wil er nog in bloeien

de waterlelie geeft het op

geen kikker wenst er nog in te stoeien

de lelie buigt haar tere knop

Natuurlijk leven zonder compromis

zal tegenwoordig niet meer gaan

zo is ‘t leven – c’est la vie

maar blijf als het even kan

fier voor jouw schone idealen staan!

Ik geef het stokje graag door aan Henk Righolt van Gemeentebelangen.

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *