Mijn jongste dochter is eerstejaars Politicologie. In een van de eerst colleges komt in die studie de vraag aan de orde wat politiek eigenlijk is. Een vraag die ik mijzelf ook stelde toen ik van de week ’s nachts klaar wakker uit bed klom, de tv aanzette en midden in de politieke beschouwingen van Prinsjesdag terecht kwam. Politiek is gelul (excuus voor het woord), stelde ik gelijk vast, toen ik hoorde hoe Geert Wilders ons ervan probeerde te overtuigen dat we in Nederland in een dictatuur leven. Jaja, vandaar dat vluchtelingen naar Nederland willen komen natuurlijk.
Het bewijs van zijn stelling dat we in een dictatuur leven beweerde Wilders, was het proces over zijn Marokkanenuitspraken. Een volgens mij overbodig proces want de ultieme veroordeling van Wilders was al op 20 maart 2014 uitgesproken door toenmalig directeur van het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) Esther Voet. Zij zei toen: “Dat je een hele bevolkingsgroep zonder aanzien des persoons zomaar volledig wegzet, dat is een herkenning bij de Joodse gemeenschap die niet prettig is.” Zij karakteriseerde de uitspraak van Wilders als “iets dat recht in het hart komt, waarvan je weet dat het niet deugt.”
“Een herkenning bij de Joodse gemeenschap die niet prettig is.” Ik laat de zin tot me doordringen en bedenk me wat hier herkend wordt. Ik ril. Politiek is stelling durven nemen.
Het betoog van Wilders was verder vooral een scheldpartij op Nederlanders met een Marokkaanse achtergrond. Een scheldpartij die onder andere werd aangehoord door de Kamervoorzitter van Marokkaanse afkomst en de GroenLinks fractievoorzitter van deels Marokkaanse afkomst. Politiek is soms beschamend dacht ik en dat vond ik heel netjes van mezelf verwoord.
Maar goed ik had al snel genoeg van dat gescheld, maar was nog wel klaar wakker. Dus schakelde ik naar de zender ARTE voor een documentaire over de Frans-Duitse/Pruisische oorlog van 1870-1871. Aan de hand van het dagboek van een jonge Parisienne wordt verteld hoe de politiek twee volken de oorlog in sleepte, uiteindelijk leidend tot een Duits beleg van Parijs, een smadelijke nederlaag van de Fransen en genoeg Frans-Duitse haat voor twee wereldoorlogen.
De verloofde van de jonge Parisienne sneuvelt in 1871 bij de slag om Parijs. Tien jaar later trouwt ze alsnog, krijgt drie kinderen waarvan de jongste in 1918 als soldaat tijdens de Eerste Wereldoorlog sterft. En nu in 2020 honderd vijftig jaar na die oorlog zijn de Duitse en Franse aartsvijanden vrienden geworden en is een oorlog tussen hen ondenkbaar. Politiek is ook je geschiedenis kennen.
De slaap begon te komen maar er was nog wel energie voor een korte docu over de gevolgen van de coronacrisis voor een Indiase sloppenwijk. Met mokerslagen kwam de ellende bij me binnen. Zo slecht hebben we het dan toch ook weer niet in Nederland, al leven we dan volgens Geert Wilders in een dictatuur. Politiek is ook kunnen relativeren.
Na deze ellende kroop ik moe maar met een vol hoofd weer in mijn eigen lekkere bed, onder mijn eigen dak. Een veilige plek om te wonen en te slapen; wat politiek ook is, dat zou in ieder geval het streven van politiek moeten zijn, bedacht ik me. En met die gedachte viel ik eindelijk in slaap.