Ook in Ede heerst er woningnood. Er is meer vraag dan aanbod van nagenoeg alle soorten woningen in allerlei prijsklassen, zowel huur als koop. Ik wil in deze column mijn blik eens laten gaan over wat mij is opgevallen voor wat betreft sociale huurwoningen binnen mijn blikveld. Daarbij wil ik vooraf al duidelijk stellen dat ik op geen enkele wijze de betreffende huurders wil veroordelen of de maat nemen. Ik geef gewoon mijn observaties (blik) weer.
In Ede hebben we zo’n 8.000 sociale huurwoningen. Men heeft het plan de komende (4?) jaren deze met 100 – 150 woningen per jaar uit te breiden. In deze woningen wonen zo’n 1.000 huishoudens (ruim 11%) die een betaalrisico vormen. Dus feitelijk een te laag inkomen hebben om de huur te kunnen betalen. De zoektijd voor een sociale huurwoning bedraagt bijna 2,5 jaar en voor een hoogbouwappartement in Ede 2 jaar. Voor de goede orde, ook koopwoningen zijn er te weinig. Vooral binnen het betaalbare segment voor de starter op de woningmarkt. Deels schuldig hieraan zijn de mensen die vanuit het westen hun (daar duurdere) woning verkopen en zich hier vestigen. Dat heeft een prijsopdrijvend effect, waardoor ook doorstroom vanuit een sociale huurwoning naar een (goedkope/betaalbare) koopwoning nagenoeg onmogelijk is.
Maar goed, ik wilde het over mijn observaties hebben. Daartoe neem ik als voorbeeld zomaar een blok van 8 sociale huurwoningen hier ergens in Ede. Van de 8 huurwoningen werden er 3 verkocht. Een al jaren hurend gezin, waarvan de weduwe er nu alleen woont, kocht er 1. En 2 startende, alleen wonende, jonge vrouwen kochten er ook elk 1. Je kon er op wachten: één van hen ontmoette een partner, verkocht het huis aan een andere alleenstaande jonge vrouw, en trok bij haar partner in.
Na de onttrekking van deze eengezinswoningen aan de sociale huurmarkt, door verkoop, blijven er nog 5 over. In 1 ervan woont een gescheiden vrouw alleen, nadat haar man bij iemand anders introk. Ook woont er nog een weduwe al vele jaren alleen in haar woning. Dan hebben we er nog 3 over.
In 1 van die 3 woont een gescheiden man, bij wie in het weekend zijn beide (minderjarige) zoons wonen die door de weeks elders wonen. Dan resten er nog 2. En inderdaad, in elk daarvan woont een ouder echtpaar, waarvan het ene paar al beduidend ouder is.
Wat wil ik met deze observatie nu eigenlijk zeggen? Zonder ook maar een vorm van oordeel over de betreffenden te willen geven, maar wel over de situatie op zich? Nou dit:
- Verkoop geen sociale huurwoningen en zowel, dan hooguit aan zittende huurders die er dan ook blijven wonen. Bijvoorbeeld met de verplichting aan de woningstichting terug te verkopen als men binnen 10 jaar wil verhuizen.
- Bouw voldoende (ook in de huursector) kleinere wooneenheden voor 1 persoonsgezinnen.
- Bouw (ook en vooral in de huursector) voldoende woningen specifiek voor ouderen.
- Zoek andere oplossingen voor gescheiden gezinnen (1 op de 3) dan aan beide gezinnen een volwaardige gezinswoning toe te wijzen.
- Sta (onder voorwaarden) permanente bewoning van recreatiewoningen toe (zie ook de column “Campingrazzia’s” van Mo van Ede op ededorp.nl
- Wijs koopwoningen in eerste instantie toe aan inwoners van Ede en hen die een sociale huurwoning achterlaten. Stop de invasie uit het westen (hen tol laten betalen gaat me nog niet ver genoeg).
Lost dit het probleem nu op? Natuurlijk niet, maar wellicht zet dit hier en daar iemand aan het denken en komt hij/zij met andere en nog betere oplossingen. Wordt (vast) vervolgd.
Persoonlijk waardeer ik dit stuk ten zeerste.
Als ik uw observatie aan mag vullen danwel een kantekening bij zet hoop ik dat u dat niet ziet als afbreuk aan uw bijdrage maar gebaseerd is op eigen ervaring.
1. Dit speelt ook in de gemeenteraad. Dhr. van huijstee maakt zich hier enorm sterk voor. Echter stel ik ook dat deze trend niet te verwijten valt aan een woningstichting maar aan landelijke politiek. Zij hebben deze situatie gecreerd door de premiewoningen af te schaffen zie https://nl.wikipedia.org/wiki/Premiewoning
2.Volledig mee eens maar dan wel decentraal en niet clusteren.
3.Ook voledig mee eens maar ook decentraal.
4. en 5. Mijn ervaring is dat een gescheiden gezin niet automatisch een volwaardig gezinswoning krijgt toegewezen. Als een vrouw met kinderen (meestal opvoedende ouder) intrekt bij een familielid dan heeft dat geen urgentie waarde voor sociale huur oftewel gewoon wachttijd/inschrijftijd is bepalend. Zonder onderdak krijg je naar mijn weten wel urgentie echter komt dit niet vaak voor. Vertrek je als man (tenzij je opvoedende ouder bent) dan heb je dikke pech zonder woning ga je maar de straat op of bij famielie onderdak zoeken no way dat je een gezinswoning krijgt toegewezen. Oftwel niet opvoedende ouder heeft pech in huidige situatie en kan me niet helemaal vinden in uw observatie. Wat ik ook niet terug kan vinden in uw beredenering is de huisvesting van satus houders welke ook een druk leggen op de sociale woningmarkt met urgentie die mijn inziens onterecht is. Ik gun het ze van harte maar wel onder dezelfde voorwaarde als elke inwoner van Ede. Als je als een gescheiden partner (tijdelijk) noodgedwongen gaat wonen op een recreatiepark wat ook boven het sociaal minimum is qua kosten dan wordt je een paria van de gemente Ede. Dan gaat handhaving een dossier invullen of jij er wel of niet huisvest. Dat je op kamers geen omgangsregeling kan realiseren intereseert niemand van de gemeente Ede blijkbaar niet. Ik kan hier nog langer op doorgaan maar wijselijk hou ik het hier bij.
6.Vrije sector altijd beschikbaar houden voor iedereen. Maar dat verwijst ook naar punt 1.
Helemaal eens met deze observatie, en ontzettend onduurzaam dat hele huizen bijna leegstaan omdat men zo nodig moest gaan scheiden. Ze moeten wel warmgestookt worden. Er wordt een hoop gemeenschapsgeld in sociale huurwoningen gestopt (dikwijls ook uitkeringsgeld wat we allemaal moeten ophoesten), en daarvoor mag dan ook verlangt worden dat men bij een scheiding maar de woning ter beschikking stelt want een grotere woning is bedoeld voor gezinnen. Waar gaat de gescheidene dan wonen? Bij moeder weer inwonen, de warme pot staat vast ook al klaar. Al dat geblaat over woningnood, er staat tegenwoordig juist veel te veel binnenruimte in dit land, en maar we denken dat er een woningcrisis is. Vroeger, toen woonden gezinnen letterlijk bij elkaar in.