“Daar heb je me toch zowat het hele stelletje Edese zuurpruimen bij elkaar!” Die gedachte zou mogelijk zijn geweest mocht u afgelopen week op een avond op het Museumplein zijn geweest. Op één van de buitenterrassen vond namelijk een ‘redactievergadering’ plaats van EdeDorp. En daarbij natuurlijk met hun uitgestreken gezichten nippend aan een uiterst zuur wijntje of een wel heel bitter biertje. Alle lokale zwartkijkers pur sang op de magneet der negativiteit samengetrokken.
Een poosje geleden zag ik een grafiek waarin stemmers op een politieke partij of lezers van een bepaalde krant aangaven hoe tevreden ze zijn met eigen leven en of het in Nederland de goede/verkeerde kant opgaat. Bij PVV-ers werden beide als zeer negatief ervaren en de VVD-ers scoorden het hoogst op beide fronten. Ik bepaalde mijn eigen positie. Eindconclusie: persoonlijk uitermate tevreden, landelijk er tussenin. Dat laatste geldt ook min of meer voor het reilen en zeilen in onze gemeente.
Ik noteer o.a. hoe de midden- en lagere inkomensgroepen nauwelijks profiteren van de economische welvaart terwijl deze wel de basis hiervan vormen. Hoe het milieu en het klimaat onderhevig zijn aan een destructieve leefstijl van ons als mensen. Hoe onze samenleving polariseert en groepen lijnrecht tegenover elkaar komen te staan. Hoe uiterst kwalijke denkbeelden weer groeikansen krijgen. Hoe er aan democratische stoelpoten wordt gezaagd.
Ik noteer o.a. voor gemeente Ede hoe er jaarlijks veel verkeersslachtoffers en doden zijn te betreuren. Hoe hout, zonder transparantie over de herkomst, onder de noemer duurzaam in drie biomassacentrales wordt opgestookt en overlast door uitstoot veroorzaakt. Hoe men met miljoenen smijt, om door prestigieuze evenementen en megalomane projecten, Ede op de kaart probeert te zetten. Dat laatste ook letterlijk door de enorme expansiedrift om van ons Valleidorp een metropool te maken.
Want laten we eerlijk zijn, columnisten voelen doorgaans een sterke innerlijke drang om iets voor het voetlicht te halen waarbij (eufemistische modus aan) een ander wellicht iets fout doet of heeft laten liggen. En dat die anderen dan vaak personen zijn in een gemeentelijk bestuur of politieke partij mag duidelijk zijn. Dat je dan regelmatig ‘in de pen klimt’ om zoiets aan de kaak te stellen is evident. Voor de één is dat wellicht pure azijnpisserij en voor de ander een zaak van uiterst bevlogen burgerschap.
U zegt het maar! De columnisten van EdeDorp schrijven intussen zeer gedreven verder over allerlei zaken in – het mag ook worden gezegd – onze mooie gemeente Ede…
P.S.
Het was trouwens een prima redactievergadering waarin zelfreflectie en kritische zelfanalyse uiteraard centraal stonden! Oh ja, en dan de vraag die vele vaste lezers van deze website ongetwijfeld bezig zal houden: “Was Mo er ook?” Nou nee, die was geloof ik met vakantie of ziek of beide tegelijk. Zal vast een smoesje zijn geweest. Ik vermoed dat Mo samen met burgemeester Verhulst en wethouder de Pater het startparcours voor de tour de France voor vrouwen in 2024 alvast aan het verkennen was. Dat allemaal in het kader van ‘If you can’t beat them join them’.