Op donderdag 30 maart had ik het plan opgevat om het centrum van de lokale politieke macht in levende lijve te bezoeken. Dit door de raadsvergadering bij te wonen waarbij het niet geheel onomstreden onderwerp ‘OVR 03. WFC(e) Agenderingsverzoek D66’ op de oordeelsvormende agenda staat. Daar het laat in de avond op de agenda stond en ik mij niet geheel fit voelde heb ik dan maar besloten om het thuis te volgen. Uiteindelijk liep het fiks uit met als gevolg dat het naar een volgende vergadering werd verplaatst.
Op donderdag 13 april had ik wederom het plan opgevat om het centrum van de lokale politieke macht in levende lijve te bezoeken. Dit door de raadsvergadering bij te wonen waarbij het niet geheel onomstreden onderwerp ‘OVR 03. WFC(e) Agenderingsverzoek D66’ op de oordeelsvormende agenda staat. Dit keer stond het wel vroeg in de avond (20.15) op de agenda maar nu niet in de raadzaal maar in (achter) kamer 304. Niet echt het comfort van de publieke tribune. Ik besloot maar (weer) om thuis te blijven.
Maar ook dit keer liep alles weer gigantisch uit met als gevolg dat het onderwerp pas om 22.00 aan bod kwam. En er was natuurlijk wel het één en ander te bespreken en zowat elke fractie had wel relevante vragen voor wethouder Meijer. Want er zijn nog maar 48 dagen te gaan voordat er een sluitend businessplan op tafel moet liggen. Er zijn nu twee scenario’s, een uiterst afgeslankte versie van het originele plan uitvoeren of de stekker er helemaal uittrekken.
Toen de wethouder uiteindelijk aan beurt was had hij dan ook heel veel vragen te beantwoorden in dit ‘World Headache Document’ der Edese politiek. Een plan waarbij de stip op de horizon tien jaar gelden nu, met de finish in zicht, een groot gapend zwart gat lijkt te zijn waarin miljoenen aan gemeenschapsgeld gaan verdwijnen. En elke dag dat er geen definitieve beslissing valt ook nog eens duizenden euro’s extra kost. Dus dan is daadkracht hierin geen overbodige luxe.
Het venijn deze avond bleek in de staart te zitten. Door de hele late start van dit onderdeel en de spreektijd van alle partijen, plus bijbehorende interrupties, moest wethouder Meijer zijn verhaal stoppen vanwege de afgesproken eindtijd. Vervolgens vroeg fractievolger René Danen van Mens & Milieu, gezien de belangrijkheid van het onderwerp, om verlenging van de vergadering in stemming te brengen. Dan kan per fractie worden bekeken om men nu verder wil gaan of juist niet.
Maar voorzitter Annemiek Stam was onverbiddelijk. Na kort overleg met de griffie werd vastgehouden aan de vergaderorde. Dhr. Danen reageerde nog enkele malen dat raadsleden gewoonweg heel wettelijk een ordevoorstel kunnen doen. “U ondermijnt mijn gezag!” en “Ik wil U vragen om te vertrekken!” was vervolgens de reactie van de voorzitter. Nou moe! Vreemde gang van zaken daar op de Bergstraat. Natuurlijk hebben we zo’n beetje overal te maken met opgestelde regels en gemaakte afspraken.
Maar als je, in wat voor intern verband dan ook en in gezamenlijk overleg, er eens van af wil wijken dan moet dat toch geen probleem zijn. Ook in ons gezinsverband zijn er regels maar die staan niet gegoten in beton. Die zijn onderhandelbaar gelang situaties die zich soms onverwachts voor kunnen doen. Heel dogmatisch vasthouden aan en verschuilen achter regels daar krijg ik nu erge kriebels van en ontstaan er bij mij heel enge associaties…