Voor mij is de woon-werkafstand bewust erg gering (binnenkort zelfs te verwaarlozen klein). Vrijwel altijd leg ik het traject Veldhuizen-Frankeneng fietsend af, een enkele keer doe ik dat lopend. De voornaamste hindernissen die ik hierbij ondervind zijn een drietal verkeerslichten. Ik probeer daar waar ik kan in Ede ze te omzeilen en het aantal tot een minimum te beperken. Maar de fietsstad bij uitstek die Ede graag wil zijn is nog steeds heel ver weg. Je zult maar in Kernhem wonen en in Wageningen werken en het kortste traject fietsend willen afleggen…
Over die verkeerslichten… ik zal er maar direct een bekentenis over afleggen. Ik ben er namelijk zo ééntje. Iemand die gedwee op het knopje drukt en netjes wacht tot het sein op groen gaat. Die dat zelfs enkele malen herhaald omdat er een psychologisch proces in de bovenkamer actief is die suggereert dat het dan wellicht sneller gaat. Ik doe dit ook allemaal op een tijdstip dat er helemaal geen ander verkeer te bekennen is. Ik ben dus zo’n sukkel die relatief veel van de reistijd verbruikt door als een brave Hendrik te wachten tot de rode gloed verdwijnt (ook in de stromende regen).
Dan sta ik daar terwijl anderen mij passeren zowel in meegaande als tegengestelde richting.
Die zich helemaal niets aantrekken van de kleur die aangeeft dat er gewacht behoort te worden. Dat zijn dan echt niet altijd recalcitrante en rebellerende pubers. Ook menig volwassen persoon bezondigt zich hieraan. Als een volslagen nerd spreek ik er ook wel eens iemand op aan. “Het is rood hoor!” roep ik dan in het voorbijgaan. Meestal fietst men stoïcijns door of is het antwoord vragenderwijs “Ja?”. De wat meer gelouterde overtreders willen mij dan nog wel eens “Nou en!” toewerpen.
Maar ik ben wel van plan als een soort van Don Quichot op mijn stalen ros deze strijd aan te blijven gaan. Tegen deze vorm van burgerlijke ongehoorzaamheid en vóór de verkeersveiligheid, al blijft het vechten tegen windmolens. Ook tegen Edenaren die afval laten slingeren, die hufterig reageren, die ongepaste taal hanteren, die… oh, het is weer groen. Hopelijk ben ik op tijd op mijn werk. Binnenkort zal het aantal verkeerslichten tussen huis en werk gereduceerd zijn tot nul. De utopie is dan voor mij bereikt. Nu nog voor al die andere fietsers in Ede…