Ergens terug in 2015 schreef ik als eens (voor de Edese Post):
Van alle kerken die bestaan is er wel één in gemeente Ede te vinden. Daar lijkt binnenkort nog eentje bij te komen. Een aantal seculieren heeft eigen dogma’s even aan de kant geschoven voor een hoger doel en zich verenigd in een oecumenisch geloofsgenootschap. Een monsterverbond van liberalen (VVD, D66), socialisten (PvdA) en twee lokale partijen (GB, BB).
De net gestichte orthodox socialistische gemeente (SP) laat weten niet mee te gaan in dit ‘samen-op-weg’ proces. “Wij kunnen niet meer met onze afvallige broeders en zusters van de PvdA door één (winkel) deur” en “meegaan in de vrijzinnigheid met betrekking tot de zondagsrust vinden wij vloeken in de linkse kerk” aldus de rode jehova’s.
De nieuwe gemeenschap der ‘7-daags consumentisten’ is echter ronduit missionair en heeft een enorme zendingsdrang. Met behulp van facebook, twitter en ingezonden stukken als kansel wordt het zuivere woord der verruiming verkondigd. Er worden volop teksten aangehaald uit het nieuwe testament der commercie, veelal uit het boek ‘handelingen der verkopers’.
Centraal thema in de prediking is dan ook de vrijheid van koop en verkoop op de zondag. In de liturgie staat het evangelie van redding en leefbaarheid van het centrum centraal. Diverse charismatische voorgangers gaan de blijde boodschap van absolute individuele vrijheid voor consument en middenstander brengen.
De nieuwe koopgezinde Gemeente Ede wil eerst een beperkt aantal zondagen per jaar kortere diensten beleggen. Mocht de geestelijke honger naar het materiële onder de gemeenteleden verder groeien dan wordt voor de toekomst gedacht aan elke zondag ellenlange bijeenkomsten in het Edese centrum. Kerkplanting in de buitendorpen volgt dan later.
We zijn intussen in 2020 beland:
Ik moest hier weer aan denken nu in Elburg een aantal winkeliers tegen de reglementen in toch hun zaak op een zondag hebben geopend. Een fraai staaltje van zendingswerk van woord en daad . De opkomst bij deze eerste dienst bleek direct al vrij hoog te zijn maar dat had alles te maken de processie van zware consumentisten die vanuit andere plaatsen op pelgrimstocht waren.
Ook in Ede is de sterk innerlijke drang om het volle evangelie van kooplust te verkondigen ook nog steeds springlevend. Intussen heeft wel elke winkelier de vrijheid z’n winkel 52 keer per jaar op zondag ‘los te gooien’, al zijn daar beperkingen. Voor de zeer orthodoxe vleugel binnen de Edese Koopgezinde Gemeente reden om vergaande verruiming te begeren nu we in coronatijd leven.
Maar we zijn er nog niet. In het beloofde land zal er 24 uur per etmaal volop gekocht en verkocht moeten worden. Eigenlijk hoop dan ook vurig op een flinke kerkscheuring binnen de jongste kerk in Ede. Op een reformatie die z’n weerga niet kent, een vrijmaking van ongekend kaliber. Maar ik vrees met grote vreze dat het echt te laat is en ik een roepende ben in de (Edese) woestijn.