Afgelopen week vallen we bij het aanzetten van de televisie nog net in een item op één van de publieke zenders waarbij de Edese wethouder Leon Meijer aan het woord komt. Van de kinderen reageert er dan vervolgens ééntje met: “Hé, is dat niet die Jochem Myjer?” Ik rekende het dan ook half goed. Opmerkelijk dat uit de groep Winkeltjes, die dus helemaal niks met (lokale) politiek hebben, er iets van herkenning is. Dan doe je het als politicus bij voorbaat al heel aardig lijkt mij…
Want laten we eerlijk zijn. Leon Meijer is met zijn snufferd wel heel vaak op lokale, provinciale dan wel landelijke televisie te aanschouwen. Het is duidelijk, die neemt al vast een flink voorschot op z’n volgende functie. Dat van kamerlid of minister. Al eerder stond hij op de landelijke lijst van de CU. Die is echt niet voor Ede te behouden en zien we wellicht in Den Haag of anders in de Knesset wel terug. Als de ambitie volop door je aderen stroomt dan moet je wel sneller bewegen en ook hoger (op)springen…
Er zijn trouwens veel meer mensen uit de regio die last van ‘politieke claustrofobie’ hebben. Voor wie gemeente Ede eigenlijk veel te klein is. Zo staan op de kieslijst van het Europees Parlement Bennekommer Sjoerd Bakker (VVD). Lunteraan Arjen Droog (CU) en Wekerommer Arnold Versteeg (SGP). Die stond trouwens zo’n beetje op alle verkiezingslijsten. Gemeentelijk, provinciaal en ook het waterschap. Die doet er dus ook van alles aan om dat gat aan het voeteneinde van de gemeente te kunnen ontvluchten…
Oud-raadslid Irene van der Marel (voorheen Van de Voort) uit Lunteren wil met de partij Evenwicht ook graag hogerop om haar liberaal/sociaal gedachtengoed aan de man/vrouw te brengen. Een lege partijkas staat het één en ander nog in de weg las ik op haar weblog. Ook het duo Van Druiten/Peters van Burgerbelangen deden al eerder een poging om de partij Leefbaar Nederland te reanimeren. Waarom vraag ik mij af als je zelf al in de gelukkigste, meest leefbare dus, gemeente van Nederland woont?
Wat is dat toch? Lokale politici uit gemeente Ede die last van een jeukend zitvlak hebben en verwachten dat elders het pluche beter plakt. Trouwens, dat geldt niet voor iedereen. Charifa El Kaddouri zit nu al voor de derde politieke partij in de raad en dat zal wel zo blijven. Is het niet verder op eigen titel dan vast wel weer voor een andere partij. Maar goed, toch blijkt er een enorme drang aanwezig te zijn om het politiek pittoreske Ede te willen verruilen voor iets groters. Het kinderservet willen achterlaten en inruilen voor een enorm tafellaken…
Als je met de politiek in Ede te maken hebt dan kom je ook automatisch in aanraking met het fenomeen expansiedrift. Huizen willen bouwen. Woonwijken uit de grond moeten stampen. Bruisende en megalomane projecten bedenken. Zou dat wellicht besmettelijk zijn? Heeft dat misschien invloed op je ambities? Ik weet het niet. Zelf blijf ik het liefst als columnist met beide benen op (in) de Edese grond staan. Maar ja, dat betekent tegelijkertijd dat je geen stap verder komt, laat staan ooit hogerop komt…