Heilstaat EdeDorp

Het was eigenlijk begonnen als een grap. “We gaan als EdeDorp meedoen aan de volgende gemeenteraadsverkiezing in Ede. Dat zal ze leren daar op de Bergstraat!” voegde hoofdredacteur Douwe er nog aan toe. “Ja leuk” riepen we als columnisten nog in koor en dachten er na die bewuste redactievergadering verder niet meer over na. Dat het Douwe ernst was bleek wel toen we een poosje later een mail van hem ontvingen met: “Ik heb EdeDorp als partij ingeschreven en jullie allemaal, plus wat vaste ‘likers’ op twitter en facebook, op de kandidatenlijst gezet!”

Dat wordt dus echt helemaal niks dachten we nog in onze naïviteit. Maar het liep anders. Het verkiezingsprogramma was ronduit eenvoudig. Ede is af. Geen groei meer maar nadruk op het verbeteren van het welzijn door een schone, gezonde omgeving en goede voorzieningen. Maar helemaal geen cent meer steken in megalomane projecten en gokken met gemeenschapsgeld. De Edenaar voorop en geen bestuurlijke speeltjes meer. Oh ja, en ook nog volledig transparantie in het politieke handelen. Weg met de achterkamertjes, besloten vergaderingen en schorsingen.

Alleen maar hoongelach viel in de aanloop naar de verkiezingsdag dan ook EdeDorp ten deel. Maar Douwe hoopte stiekem toch op een wondertje zodat hij als lijsttrekker in de Edese raad zitting zou kunnen nemen. Als een donderslag bij heldere hemel kwam op die bewuste dag dan de einduitslag. 18 zetels maar liefst. De helft van alle pluche in gemeente Ede was nu voor EdeDorp. “Het Edese volk heeft gesproken!” sprak Douwe vol vuur voor de camera van Omroep Ede. Alle andere partijen slijmden zich onmiddellijk bij hem in om de bestuurlijke meerderheid te mogen vormen.

Ik kon samen met andere columnisten vervolgens als wethouder aan de slag. We gingen voortvarend te werk. En het werd dan ook allemaal schoner, gezonder, levendiger, bruisender, transparanter en noem alle zaken maar op die het welbevinden in het algemeen drastisch verhogen. Maar het had allemaal wel een keerzijde. Hoewel er een stop op de groei van Ede was ingezet, alleen nog maar bouw van goedkope huur- en starterswoningen, bleek onze nieuwe lokale welzijnsstaat als een enorme magneet te fungeren. Deze aanzuigende werking was niet meer te stuiten.

Overal doemden tenten en stacaravans op. In parken, bermen en zelfs op de industrieterreinen probeerden mensen van buiten illegaal een plekje te bemachtigen. Helemaal verergerde deze situatie toen Nieuwsuur er aandacht aan ging besteden. Hoewel we in het verleden al eens als gelukkigste stad waren uitgeroepen bleken we nu de koppositie nog veel steviger in handen te hebben en was er in geen veld of wegen enige concurrentie meer te bekennen. Helemaal ging het mis toen CNN en Al Jezeera er lucht van kregen en het ook wereldwijd nieuws werd.

De intussen democratisch gekozen burgemeester Douwe moest wel hardhandig ingrijpen. Alle toegangswegen werden met grote zeecontainers geblokkeerd. Maar de tsunami aan gelukzoekers bleef de vallei maar overspoelen. De ‘oude’ Edenaren verlangen terug naar vroeger. De val kwam uiteindelijk door een columnist van EdeTerug. Die onthulde hoe de fractie EdeDorp achter een gesloten deur – in een geheim achterkamertje – het megalomane plan had bedacht om met heel veel gemeenschapsgeld – ten koste van allerlei zorgtaken – een dikke (stads)muur om Ede te bouwen!

Binnen Ededorp kwam dan ook het besef welke politieke doodzonden we hadden begaan. De gehele fractie trad dan ook af en de partij werd per direct opgeheven. Ik schrik opeens wakker en besef dat ik net heb gedroomd. Daarna kan ik de slaap maar moeilijk meer vatten en lig dan ook langdurig naar het plafond te staren. Oei… en ik moet ook nog  voor zaterdagmiddag 16.00 een bijdrage sturen naar Douwe maar heb nog helemaal geen idee waarover ik zal schrijven. Het valt echt niet altijd mee voor een columnist van EdeDorp om wekelijks weer op tijd inspiratie te vinden.