Het is maar goed dat mijn column van vorige week al ging over fopduurzaamheid want met het nieuws van de afgelopen dagen zou er een flink boze column uitgerold zijn. Ede wil MILJOENEN steken in het meewerken aan het tot stand brengen van een niet meetbaar temperatuur verschil in de toekomst. Het CDA heeft bedenkingen bij het volplempen van landbouwgrond met zonnepanelen terwijl ze hun handtekening zetten onder een bestuursakkoord dat zegt dat 50 hectare volgebouwd moet worden met die idioterie. Om het nog erger te maken zijn ze boos dat het Wageningen helpt. Je leest het goed, blijkbaar is die ‘global warming’ hier erg lokaal. Genoeg stof voor een hele stapel columns.
Maar goed.. dat nu niet dus. Maar wat dan wel?
De muur van Mussert is een officieel rijksmonument. Ede houdt een eigen ombudsman ook al zijn sommige lokale partijen woedend dat we niet meeliften op de landelijke service. In de raad spreken ze graag in ‘jeukwoorden’. Om het leven lekker duurzaam te maken staakt het OV. En dan natuurlijk het bestuursakkoord dat nu ondertekend is. Toch merk ik dat het allemaal niet echt dichtbij komt. Allemaal mooi vers lokaal nieuws maar er borrelt geen column op.
Daarom houd ik het deze week bij een korte reactie op de column ‘Hiernamaals’ van George Knottnerus van vorige week. Wat een prachtig open, eerlijk en kwetsbaar verhaal was dat. Het raakte me oprecht. De inleiding kon ik als overtuigd volgeling van Jezus niet helemaal (mee)volgen, maar vanaf het vastklampen tot en met de vurige hoop was het raak.
Een tijdje terug las ik dat Nederland het meest atheïstische land van West-Europa is. Ik Twitterde: “arm ons” en merkte dat deze tweet niet echt werd begrepen. Alsof het een verwijt was. De reactie van P.G. van den Berg van GroenLinks Ede raakte (misschien per ongeluk) de essentie. “Omarm ons” schreef hij.
Het goede nieuws van het evangelie dat de dood is overwonnen, niet het laatste woord heeft en het beste nog voor ons ligt geeft moed, vertrouwen, hoop en boven alles: zin. Dit gun je iedereen om je heen, hoe ongelofelijk het ook klinkt.
Vragen rondom leven en dood zijn toch even van een ander kaliber dan het lokale Edese nieuws. Gaaf dat hier ook ruimte voor is op EdeDorp, en respect voor de openheid en kwetsbaarheid van George Knottnerus. Volgende week zal ik weer een column proberen te typen over het hiernumaals, voor nu laat ik het even bij deze digitale omarming.