Slapeloze nachten door al die nachtmerries over Ede, de meest ‘linkse samenwerking’ ooit die bezig is met het vormen van een coalitie – wat gaat dat brengen? Toch even een compliment uitspreken voor de partij waar je misschien wel het aller bangst voor bent, want eerlijk is eerlijk. En dan, wakker worden met letterlijk politiek vuurwerk: D66 Ede valt uit elkaar.
Zomaar, uit het niets: deze partij helemaal buiten beeld. De fractievoorzitter gaat in zijn eentje verder de overige twee zetels vormen samen een groep. Teruggetrokken uit de formatie en de formerende partijen bezinnen zich op hoe nu verder. Zonder D66 kan getalsmatig gewoon maar het lijkt erop dat de overige vier partijen toch een vijfde wiel aan de wagen willen hebben. Schuift de VVD aan? Klapt het helemaal in elkaar en kan de SGP van vooraf aan beginnen? Gaan ze toch door met z’n viertjes? Allemaal leuke nieuwe vragen voor iedereen die genieten kan van het politieke spel en proces. Heerlijk al die onzekerheid. #ruimtevoorEde zou op Twitter gebruikt worden om ons te informeren, behalve wat procesmatige tweetjes zie ik alleen maar veel ruimte, alles kan nog/ weer gebeuren!
Ondertussen lijkt het er voor de buitenwacht vooral op dat de ruzie die D66 Ede heeft gespleten veroorzaakt is door ‘ego-gedrag’ rondom een eventuele wethouderskandidaat. Dit was het niet alleen zegt Stephan Neijenhuis: “een optelsom van zaken”. Kansloos gedrag wat helaas bij alle politieke partijen voorkomt.
Politiek is prachtig! Het spel, de idealen, de kans om zaken voor elkaar te krijgen, de spanning, de samenwerking. Heerlijk om daar met mooie mensen aan mee te mogen werken. Helaas trekt de politiek twee soorten mensen aan. De eerste groep waardeer ik enorm, helden zijn het, allemaal, zelfs degenen die voor hele andere dingen staan dan waar ik voor sta en daar hard voor werken. Deze groep bestaat uit hardwerkende idealisten. Mensen die de politiek in gaan omdat ze ideeën hebben waarvan ze denken dat ze het verschil maken voor anderen. Die hard werken om iets (of veel) van die ideeën werkelijkheid te maken. De tweede groep bestaat uit mensen die zichzelf belangrijk vinden. Die graag positie, status willen of -vieze blik- een mooi baantje willen. Niets mis met mooie baantjes, maar ik gun ze uit de grond van mijn hart alleen aan de mensen uit de eerste groep. Mensen die in de politiek zitten omdat politiek past bij hun ego, ik gun ze allemaal een nieuwe carrière buiten de politiek.
Als fervent tegenstander van het denken van D66 zou ik blij moeten zijn met de crash die deze partij zeker geen goed zal doen. Toch merk ik dat er ik er van baal. Dit soort flauwekul is slecht voor het aanzien van de hele politiek. Mensen enthousiast maken voor idealen, voor die idealen vechten – je achterban vertegenwoordigen en er samen uitkomen. Dat is politiek, of: dat moet het zijn.
De sfeer van achterkamertjes, corruptie, vriendjespolitiek, baantjesjagen en weet ik wat al niet kleeft te vaak en te veel aan het geheel. Mensen die er oprecht iets van willen maken hebben hier het meeste last van.
Daarom merk ik dat ik niet lach om wat D66 nu overkomt maar een beetje huil voor de hele politiek. Een ‘boe-geroep’ of -wat mij betreft een heel fluitconcert- voor de baantjesjagers die het aanzien van de politiek verpesten lijkt me op z’n plaats. BOE!
En om toch maar positief af te sluiten een compliment voor al die lokale politici en de vrijwilligers om hen heen die zich -ondanks dit soort fratsen- blijven inzetten voor hun idealen. CHAPEAU!