Volgens deskundigen profiteren zestigers het meeste van het nu voorliggende pensioenakkoord. Als dat er tenminste van komt. Het lot over het wel of niet totstandkomen ervan ligt nu in handen van het ledenparlement van het FNV. Die 104 leden laten zich weer adviseren door de uitslag van een referendum gehouden onder de 1 miljoen FNV leden.
Het ledenparlement is kritisch want ze vinden dat de AOW-leeftijd naar 65, desnoods 66 jaar terugmoet. De experts zijn kritisch omdat ze vinden dat de zestigers te veel profiteren en jongeren worden achtergesteld. Nu ben ik zelf ook jongere geweest. Nog heel goed weet ik dat ik als beginnende kostwinner 15 % van mijn loon moest betalen aan pensioenpremie. Dat was voor ons gezin niet op te brengen, maar we moesten wel. Dus leefden we zuinig. Vakantie, bioscoop of uit eten gaan zat er niet in.
Nu ben ik zestiger en 1 ding is zeker. Ik heb niet geprofiteerd van de verhoging van de pensioenleeftijd sinds 2010. Even daarvoor had ik na werknemerschap vanaf mijn 22ste gekozen voor een flex-regeling waardoor ik vanaf mijn 55ste me zou gaan wijden aan datgene wat ik het liefste deed: schrijven. Een gok ergens. Zou ik met schrijven wel genoeg kunnen verdienen? Voor die flex regeling had ik 16 jaar zelf gespaard via mijn loon. Maar het was een bescheiden inkomen dus moest de opbrengst van mijn schrijverij de rest aanvullen.
De pensioenconsultant bij het PGGM (nu omgedoopt tot PFZW) had me verzekerd: je pensioensituatie ziet er goed uit, AOW en pensioen vanaf 65 jaar zijn gegarandeerd. Mijn schrijfloopbaan ging ook prima van start met toezeggingen van mijn uitgever voor te publiceren boeken en met prijzen voor een gedichtenwedstrijd en een verhalenwedstrijd.
Maar toen kwam er crisis: de boekenmarkt zakte in elkaar, de uitgever trok zijn toezeggingen in én als klap op de vuurpijl steeg de AOW leeftijd als een raket van 65 naar (in mijn geval) 66 jaar en 8 maanden. Tot overmaat van ramp trok mijn pensioenfonds mijn pensioenleeftijd ook omhoog naar diezelfde leeftijdsgrens.
Daar zit je dan met een pensioen en AOW-gat van 1 jaar en 8 maanden en gedaalde inkomsten.
Niet getreurd, ik zag het aankomen dus zette ik mijn consumptiepatroon op het laagste pitje (geen vakanties, geen bioscoop, niet uit eten), en nam een bijbaan om het gat zoveel mogelijk te dichten: postbezorger bij Post NL. Dus fiets ik vrolijk door weer en wind totdat regering, pensioenwereld, werkgevers- en werknemersverenigingen groen licht geven dat deze schrijver zich weer aan schrijven kan wijden.
Maar om dan nu te vernemen van Echte Pensioen Experts dat ik als zestiger het meest profiteer van het na 9 jaar onderhandelen op handen zijnde maar toch nog steeds onzekere concept principe pensioenakkoord, is mij toch iets te gortig. Die experts wens ik op latere leeftijd een onbetrouwbare werkgever en overheid toe.