Bij de hondenpoepbak kom je nog eens iemand tegen. Toegegeven, het zijn meestal bazen of bazinnen van honden. Een handvol keren sprak ik haar dus. Die vrouw met wat piekerig haar, niet onknap, eigenares van een jack russell. Altijd zag ik haar met haar man die zwijgend maar minzaam glimlachend zijn vrouw het woord liet doen. Maar die keer was ze alleen. En dat was al de tweede keer achter elkaar.
Vorig voorjaar was ik in onze tuin getuige van een bijzonder liefdesspel.
Meneer koolmees had een relatie met een vrouwtje van het nestkastje boven onze schuurdeur én met een vrouwtje dat in een kastje bij de buren nestelde. Begin april begon het vrouwtje van de schuur met het aanslepen van nestmateriaal. Eerst mos, niet te veel. Dan wat grasjes en veertjes. Klaar is mees.
‘Laat u alleen de hond uit tegenwoordig?’ vroeg ik dus aan de bazin van de jack russell.
‘Kees bedoel je? Die is er vandoor met een jonger tiep.’
‘O…’
‘Ja, en nu wil-ie ook de kinderen nog. Dat jonger tiep heeft een peutertje en nu willen Kees en zij een groot gezin. Ammenooitniet dus, over my dead body.’
Begin mei kwamen de eieren uit. Dat kon ik zien omdat beide oudermezen met rupsjes in hun snaveltjes het nestkastje binnenwipten. Medio mei kwam er een weersomslag – aanhoudende regen en een flinke temperatuurdaling. Alsof de duvel er mee speelde, koos meneer koolmees op dat moment voor zijn andere vrouw in het nestkastje bij de buren. Meneer vertikte het om zijn vrouwtje in het kastje bij de schuur nog te helpen met voeren.
Of het nu gaat om overspel of dubbelspel, ook mezen is niets menselijks vreemd.
Hoewel de wederzijdse belofte van trouw, geloof ik, nog steeds in de huwelijksakte staat, is het in zwang geraakt dat beide partners bij aanhoudende wind tegen, de verbintenis laten verwaaien. Mannen hebben de neiging met passievuur te spelen samen met een collega of clublid van de andere sekse, dan wel een buurtgenote. Terwijl vrouwen het zo zat kunnen zijn tegen hun zappende bankzittende man aan te kijken dat ze, aangemoedigd door vriendinnen, voor zich zelf kiezen en op zoek gaan naar een leuke nieuwe man. Oké, alles goed en wel, maar als de partners inmiddels papa en mama zijn geworden is het geen overbodige luxe dat ze eerst tot miljoen tellen, voordat ze besluiten, al of niet met reddingsvest om, uit het huwelijksbootje en in het diepe te springen.
’s Ochtends en ’s avonds voerde ik dus mijn mezenvrouw wat kaas bij. Bij nat en guur weer is het moeilijk om voldoende rupsen te vinden. En als vader ‘m smeert is het voor moeder onbegonnen werk. 8 jonge meesjes horen elke 8 minuten gevoerd te worden anders gaan ze dood. Zij – pluizig en piekerig van het harde werken – at zelfs uit mijn hand. Slechts een paar jonge meesjes vlogen eind mei uit. In het andere nestkastje bij de buren vlogen ze wel allemaal uit. De paar jonkies uit het kastje bij de schuur en het stel jonkies van het kastje bij de buren trokken nu als één gezellige troep door de bomen. Vergezeld van 1 papa-mees en 2 mama-mezen, in een gelukkige driehoeksverhouding verenigd.
Zou het – mits dat jonger tiep meewerkt – een suggestie kunnen zijn voor Kees en zijn ex?