Het komt er weer aan. Politici in praatshows, interviews in kranten en, het aller-aller-ergste, in de winkelstraat. Ja, wij, mensen die verslaafd zijn aan politiek maken ons druk om die verkiezingen. Maar waarom eigenlijk?
Dat is best lastig. Ik kan het wel hebben over gedrevenheid, het inzetten op een betere, mooiere, eerlijkere en schonere samenleving, maar daar begint vaak het probleem al. Mensen die moeten kiezen, hebben deze gedrevenheid meestal minder, anders waren ze immers wel politiek actief. Waarschijnlijk gaan deze mensen voor de echt belangrijke dingen, zoals gezin, sport en vriendschappen. IJdelheid misschien? Ik geloof niet dat hier een ontkenning op zijn plaats is. Iemand die hoog op lijst staat wil zijn boodschap brengen. Net als veel mensen die in een band spelen, leraren en (gast)columnisten.
Ten slotte hoor je, hoe later hoe meer, dat politici er voor zichzelf zitten. En ja, voor alles wat je doet en je leuk vindt, kun je zeggen dat je het voor jezelf doet. Maar ‘voor zichzelf’ om de regels zo te maken dat het ze goed uitkomt, ben ik (nog) niet tegengekomen. Sterker nog, ik zie gepassioneerde pleidooien van politici die graag reizen, over het verbieden van meer vluchten.
Politici die niet vies zijn van een sterkere overheid die projecten wegstemmen vanwege overheidsbemoeienis. Ik zie mensen passioneel voor rekeningrijden kiezen, terwijl ze zelf in de spits naar hun werk moeten. En van nabij zie ik ook mensen die tegen het uitbreiden van het kinderpardon zijn, maar niet kunnen slapen vanwege de kinderen die met uitzetting bedreigd worden. Ik denk toch dat we, hoe pathetisch ook, moeten concluderen dat politici ook echt iets willen met hun gemeente, provincie, land of Europa. Zo heb ik ze althans leren kennen in de afgelopen jaren.
En de kiezers (alsof dat een andere soort mensen is) gaan toch ook niet alleen voor eigen parochie? Sterker nog, ik zie veel boosheid over onderwerpen die mensen zelf niet raakt, in ieder geval niet negatief. En toch gaan er meer stemmen naar de uiteinden van het politieke spectrum. En dat moeten die politici maar eens leren begrijpen. Ik pleit voor kiezers in praatshows, kiezers die geïnterviewd worden in de kranten. En, ja… ik hoop van de kiezers te leren. Ook in de winkelstraat.
Thimo Harmsen