Ik zal handhaven

Ede doet vuurwerk per 2024/2025 in de ban. De kans is groot dat tijdens de jaarwisseling van 2024 naar 2025 je in heel de stad geen vuurwerk meer mag afsteken. Doe je dat toch, dan riskeer je een boete. Zo luidde op 26 november 2023 de kop en inleiding van een artikel op de website Ede in de buurt.

Alweer een verbod en waarom? Een schoolvoorbeeld van symboolpolitiek, symptoombestrijding en beeldvorming. Het is kenmerkend voor wat er zich de laatste 20 jaar afspeelt in dit land. Wij willen alles maar regulieren, en in hokjes stoppen. Lukt dat regulieren niet of  past het niet in een hokje, dan verbieden wij het. Kijk ons eens stoer zijn, wij hebben het verboden, of het verbod te handhaven is en door wie, dat doet er niet toe. Het verbod is genoeg!

De meeste overlast van vuurwerk wordt overigens ervaren in de weken voor de jaarwisseling. Daar zou je moeten handhaven en niet op een verbod op oudjaarsavond zelf.  Ik denk dat juist dit verbod aanzet tot het afsteken van vuurwerk. Alles wat verboden is, brengt toch iets mysterieus met zich mee, dat je wilt ervaren. Het verbodene moet toch iets “exclusiefs” iets “spannends” of “opwindends” in zich hebben, want anders was het toch niet verboden? Juist van het verbodene wil je “proeven”?  Immers verboden vruchten smaken toch het lekkerst!

Ik vraag mij dan ook af  hoe onze burgemeester dit verbod wil handhaven, dat zal hij wel niet zelf doen denk ik zo. Hoewel? In mijn fantasie zie ik hem als een sheriff te paard de posse van politie en handhaving door de straten van Ede aanvoeren op jacht naar die duivelse outlaws die vuurwerk afsteken.

Ik heb er de leeftijd niet meer voor, maar zeg nu zelf het is toch hartstikke spannend om zo’n avond met een paar vrienden op pad te gaan en vuurwerk af te steken. Te beginnen bij het hoofdkwartier van de handhavers om vervolgens kris kras al knallend door Ede te trekken in de wetenschap dat de sheriff met zijn posse achter je aan zit. Elke keer weer ontsnappend. Door het nemen van een brandgang, fietspad  of bospad. Hen ontredderd en gefrustreerd achterlatend bij één of andere hindernis die niet met een auto te nemen is.

De enige redding voor de burgemeester en dit verbod moet van boven komen. Het weer. Zo kan ik mij de jaarwisseling van 1996-1997 herinneren. Het bijzondere aan deze jaarwisseling was de gevoelstemperatuur. Door de snijdende oostenwind werd voor het gevoel een temperatuur van –20 tot –25 graden gemeten. Iedereen verkoos die avond de warme haard binnen in plaats van de ijzige kou buiten. Gevolg tot 24.00 uur werd er nauwelijks tot geen vuurwerk afgestoken. Na 24.00 was het kort maar hevig en rond 00.15 was het op een enkele knal na stil.

Beste burgermeester, slaap er nog eens 366 nachtjes over, stop met dat idiote vuurwerkverbod in de wetenschap  dat je niet bij machte bent om op de overige 364 dagen van het jaar de enkele overtreding van het vuurwerkverbod te handhaven. Wat, waar en met name met wie wil je dan gaan handhaven op oudjaarsavond?

Janus

3 thoughts on “Ik zal handhaven

  1. Misschien zou het wel eens “reguleren” kunnen zijn, zonder i. Verder heb je gelijk, ik en mijn honden zouden met één avond per jaar prima kunnen leven. Maar na half oktober worden die beestjes al half neurotisch geknald door de lokale buurtjeugd, die er na oudejaarsavond ook nog eens vrolijk tot half februari mee doorgaat.

    En dan maar vragen waarom buurman z’n honden op hun voetbalveldje laat schijten… Nou, dáárom.

  2. De luchtkwaliteit aan de westelijke Veluwerand is al jaren een van de slechtste in het land; veroorzaakt door verkeer op o.m. A12 en A30, maar vooral door de fijnstof uitstoot door de vele mega- kippenindustrieen.
    Bijna nergens in dit land is het aantal mensen met luchtweg aandoeningen (astma, COPD e.d.) procentueel zo hoog als hier.
    Dus bespaar hen alstublieft ook die ellende met de jaarwisseling.

  3. Een gevoelstemperatuur van -20/-25 zal zelden meer gevoeld worden, mede dankzij de milieuvervuilende bijdrage van vuurwerk. Om nog maar te zwijgen van de grote hoeveelheid slachtoffers die nooit meer iets voelt, in ieder geval niet met hun vingers. Ik stoor me aan het nostalgische beeld wat hier opgeroepen word. Het ‘vuurwerk’ van nu is al lang niet meer wat het 30/40 jaar geleden was. En het idee dat we hier afscheid nemen van een ongelooflijk diepgewortelde traditie…..Als we in China leefde misschien, hier is het pas sinds de jaren 70 van de vorige eeuw begonnen. Ieder jaar schiet klagend Nederland voor miljoenen de lucht in, en hebben we voor miljoenen schade. Maar owee als er een euro naar een vluchteling moet. Dit is geen symbool politiek, maar hopelijk een goede eerste stap om afscheid te nemen van iets wat ons ver, ver boven het hoofd is gegroeid, en meer leed dan plezier oplevert.

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *