“Is het college met DPE eens dat transparantie en coöperatieve opstelling tegenover journalisten hoog in het vaandel moeten staan bij de gemeente? Ja, natuurlijk” sprak wethouder Karin Bijl. Ik moet zeggen dat ik een andere ervaring heb.
Vier jaar geleden stelde ik een simpel vraagje aan de gemeente Ede, namelijk hoeveel de biomassa die de gemeente levert aan het Warmtebedrijf opbrengt. Concreet: kunnen jullie mij even kopieën van die facturen aan Warmtebedrijf naar mij mailen.
Vertragingen, traineren, stiekem dossiers aanpassen en zelfs tijdens een zitting van de bezwaarschriftencommissie niet zeggen dat Warmtebedrijf, ons lokale energie-initiatief, verkocht was aan investeerders in Abu Dhabi enzo en er een hele andere tegenstander tegenover mij zat dan degene die bezwaar had gemaakt. Tot zover de transparantie.
En hoe langer het duurde en hoe meer de gemeente Ede spartelde om te voorkomen dat die informatie naar buiten moest, hoe wantrouwender ik werd. Ik denk dat die biomassa voor veel te weinig verkocht wordt aan Warmtebedrijf maar kan dat dus niet aantonen. De gemeente Ede zou zichzelf wel eens tekort kunnen doen en de gemeente Ede, dat ben ik ook.
Na bijna vier jaar mailen, schrijven, bellen en beledigd worden dacht ik: ik ga het hogerop zoeken. Op 18 oktober hield ik een vurig pleidooi voor de bestuursrechter en gisteren, bijna vier maanden later, ontving ik de uitspraak.
Verloren. De rechter vindt het concurrentie-aspect voor het Warmtebedrijf belangrijker dan dat Ede weet of er wel een eerlijke prijs voor de coniferen en buxusbollen wordt betaald.
Warmtebedrijf heeft dus gewonnen en dat is een felicitatie waard. Maar ook de gemeente Ede heeft gewonnen en daar hoort ook een felicitatie bij. Het is de gemeente Ede gelukt om met heel veel geld, middelen, dubieuze methoden een transparante en coöperatieve opstelling te voorkomen. Dat wordt in ieder geval lachen als ik de volgende keer weer een wethouder hoor roeptoeteren dat de gemeente Ede een bestuurscultuur heeft waarin transparantie hoog in het vaandel staat.
Maar it ain’t over till the wethouder sings the blues. Dat wordt dus hoger beroep. Ik ben al lang niet meer in Den Haag geweest en daar huist de Raad van State en gezien de snelheid waarmee onze rechters juridische zaken beslechten kan ik dan mooi de Kerstmarkt in Den Haag meepakken.
Eén iemand is daar blij mee. Dat is de zzp’er-jurist die door de gemeente Ede is ingehuurd om informatie bij de Edese bevolking weg te houden. Als hij net zoveel tijd heeft besteed aan dit dossier dan ik, dan is die man lekker binnengelopen.
Aan de andere kant: nu het Warmtebedrijf van alle kanten onder vuur ligt (!) is het misschien ook een goed moment om nu de woorden transparantie en coöperatieve opstelling gestand te doen. Ede ligt al jaren onder een deken van vieze lucht waar Warmtebedrijf aan bijdraagt. Inmiddels zijn er ook duizenden gezinnen die bij het Warmtebedrijf meer moeten betalen dan ze bij een gasbedrijf kwijt zouden zijn.
Misschien is het nu een goed moment om terug te komen op het inzicht dat het opstoken van bomen duurzaam zou zijn. En eerlijk te zijn over de CO2-uitstoot. Een goed moment om de monopoliepositie van het Warmtebedrijf te breken en mensen niet verplicht deel te laten nemen aan het verbranden van hout.
Maar we kunnen ook afspreken in Den Haag?!