Voor ik achter mijn bureau in Utrecht zit heb ik zeven stoplichten achter de kiezen waarvan vijf in Ede. En dat tijdens de eerste kilometer. Stoplichten? Ja, geen verkeerslichten maar stoplichten. Ze staan namelijk altijd op rood. Na jarenlange training kan ik daar mee om gaan.
Waar ik niet mee om kan gaan is dat er altijd wel één of andere sukkel voor me staat die op z’n mobieltje zit te gluren in plaats van naar dat stoplicht. Nog snel een what’s app naar huis of naar het werk. Of stiekem het appje sturen dat thuis niemand zien mocht. Ik weet het niet. Maar het gebeurt wel verdomd vaak dat zo’n figuur niet in de gaten heeft dat het stoplicht een rijlicht wordt, want de kleur veranderd naar groen. Ik ros dan niet direct op de claxon. Ik noem dat zelf een kwestie van fatsoen maar volgens anderen heeft het er mee te maken feit dat mijn reflexen ’s ochtends nog niet zo snel zijn.
Soms heeft dat tot gevolg dat die sukkel nog net door oranje rijdt en ik nog een rondje mag wachten voor dat stoplicht. Met mijn ochtendhumeur is verdraagzaamheid dan niet meer op te brengen. En met mijn avondhumeur trouwens ook niet. Ik heb het al eens vaker gezegd: voor dit soort overtredingen moeten lijfstraffen opnieuw worden ingevoerd.
In het verkeer moet je zo min mogelijk worden afgeleid.
De gemeente Ede is echter van mening dat mensen in het verkeer nog veel meer afleiding moeten hebben. Vlakbij de stoplichten, want daar sta je immers stil en denk je dat je alle tijd hebt om wat te gaan zitten lezen, zijn de afgelopen weken een paar enorme digitale reclameborden neergezet. Met handige informatie over de Euromast, wat me geen typische Edese informatie lijkt, maar binnenkort waarschijnlijk met schreeuwerige reclames van Kruitvat of WorldFoodCenter. Gruwel! Ik verwacht namelijk niet dat er op die borden komt te staan: “Houd uw ogen op de verkeerslichten gericht!”
Nog meer afleiding, nog langer wachten dus voor de stoplichten omdat mensen nu behalve hun telefoon ook de laatste maandverbandreclames kunnen bekijken op enorme reclamezuilen. Bedoeld om te gaan consumeren, niet om te consuminderen.
En bovendien: ik vind ze niet mooi. Stukje landschapsvervuiling. Een verstoring van het dorpsbeeld. Maar dat is natuurlijk een gevalletje van smaken verschillen en gelukkig mag je prima over twisten. Ik zou niet weten wat voor toegevoegde waarde die lelijke borden hebben. Ik kan me ook niet voorstellen dat er één Edenaar is die zegt: “Goh, wat een leuke reclameborden hebben we tegenwoordig.”
Het gaat natuurlijk om geld. De gemeente Ede zal hier vast wel een paar judaspenningen aan verdienen. Maar om een paar grijpstuivers te verdienen hoeft wat mij betreft niet de hele openbare ruimte behangen te worden met schreeuwerige reclameborden die er uit zien alsof er een goedkoop Amerikaans motel achter schuilgaat.
Ik begrijp dat Ede vorig jaar acht miljoen winst heeft gemaakt. Ik weet niet hoeveel die stomme reclamepalen opbrengen maar, laat ik het nu ook eens doen, namens heel veel Edenaren verzoek ik de gemeente Ede op te houden met de commercialisering van de publieke ruimte. Want 7,998 miljoen winst is ook prima.
Dat dus.