Tien maanden duurde de procedure van SME tegen de gemeente Ede over de bouwplannen van de World Food Experience. Eind december kwam de uitspraak. Een maand later werd de gemeenteraad ingelicht en de boodschap was simpel: over 5 maanden hebben we vier alternatieve scenario’s uitgewerkt.
Bijna een jaar was er de tijd om die alternatieve scenario’s te bedenken en in te vullen. Dat is niet gebeurd. Er was geen plan B, laat staan een plan C,D of E. Je kunt zeggen dat dit nalaten getuigt van veel zelfvertrouwen. Achteraf kun je vaststellen dat het vooral wijst op veel arrogantie. Had het college deze uitspraak van de Raad van State kunnen verwachten? Het college schrijft hier zelf over: “Uiteraard zag het college het aspect stikstof wel als een risico…” om er vervolgens niets mee te doen. Gevalletje mismanagement.
Die alternatieve scenario’s hadden er al lang moeten liggen. Wie had dat moeten doen?
De directeur van de stichting WFCE bijvoorbeeld. In de eerste twee jaar van het bestaan van die stichting beurde hij bijna 14.000 euro per maand. Van zo’n dikbetaalde manager mag je toch verwachten dat hij die alternatieve scenario’s zo uit de kast trekt.
In diezelfde periode werd er voor bijna drie ton aan administratiekosten geboekt. Voor dat geld zou je toch verwachten dat iemand zich bezighoudt met de vraag ‘wat als..?” Er liepen bij die stichting die dat gebouw wel eens even uit de grond zou stampen genoeg mensen rond die zich achter de oren hadden moeten krabben en bedenken: “Stel je voor dat de Raad van State in ons nadeel beslist, wat dan?”
Het is blijkbaar niet gebeurd want die scenario’s lagen er niet op de dag van de uitspraak. Inmiddels is er na die uitspraak een maand verstreken. Met zo’n stichting en al die ambtenaren zou je kunnen verwachten dat die mensen zich te barsten hadden gewerkt om alles te berekenen om dat gisteravond aan de gemeenteraad te presenteren. Maar dat was niet zo.
Als het aan het college ligt zijn pas in juni zijn alle doorberekeningen en mogelijkheden bekend. Nou kan het mij niet lang genoeg duren. Juni mag van mij ook juni 2029 zijn. Het is alleen zo zonde van die kosten van de stichting maakt want die lopen gewoon door: 60.000 euro per maand. Dat klinkt heel veel en dat is het ook want met zulke salarissen telt dat snel op.
Door zes maanden te laat met die alternatieve scenario’s te komen verspilt het college dus 6 x 60.000 euro. Minimaal. Dan hebben we het nog niet over de kosten die vorig jaar tijdens de procedure van de Raad van State zijn gemaakt toen iedereen maar zat te wachten. De eerste schatting (want die jaarrekening van die stichting is ook nog niet klaar): 2,5 miljoen euro.
Terwijl er dus een procedure tegen die WFE liep is er toch nog 2,5 miljoen euro aan kosten gemaakt.
Dus het college zegt: we zagen het risico maar we geven toch nog 2,5 miljoen uit. En daar komt 2023 nog bij met in ieder geval 360.000 euro. Laat ik het maar afronden: er is een risico van 3 miljoen euro maar we gaan gewoon door!
Denk daar nog eens aan als binnenkort de nieuwe aanslag onroerendzaakbelasting op de deurmat valt.
Foto: Nick Youngson via Alpha Stock Images – http://alphastockimages.com https://www.picpedia.org/highway-signs/p/plan-b.html
Voor een rendabele businesscase is bedrijfsmatig denken een vereiste, nou net iets dat de meeste ambtenaren niet kunnen of ervaring mee hebben. Onderdeel van bedrijfsmatig denken is dat je alle risico’s in kaart hebt en voor zover mogelijk alternatieve scenario’s uitgewerkt hebt.
Zonder te beschikken over juridische kennis had ieder logisch nadenkend mens natuurlijk al wel kunnen aanvoelen dat de rechter een streep gingen zetten door het gebruik van een vergunning voor woningbouw ’t.b.v. een bedrijf/attractie, het verbaasde me dan ook zeer dat er nog geen alternatieven waren uitgewerkt. Complete onkunde dus
@anoniem: dat is een beetje de koe in de kont kijken toch? Achteraf kan ik ook zeggen wat een succes is of wat niet. Wat ruimtelijk bestuursrecht betreft: ik heb een keer een advocaat hierover de grootst mogelijke onzin horen uitkramen. Het was z’n vak, maar hij verstond het niet. Wat achteraf ogenschijnlijk simpel en logisch is is in dit soort zaken helemaal niet zo eenvoudig.
Ik zie dat mijn oorspronkelijke reactie als anoniem verschenen is, dat was niet de bedoeling.
Achteraf is het natuurlijk altijd makkelijk praten, maar ook vooraf gaf ik een voor de gemeente positieve uitspraak weinig kans. Maar dat is zoals al gezegd, zonder juridische kennis en puur op basis van wat logisch lijkt. Ik vind het dan ook raar dat er niet al alternatieve scenario’s klaarliggen.