Het was de dag dat het College van B&W pluimen uitdeelde aan jonge Edese helden en het Warmtebedrijf deed daar aan mee: boven de biomassacentrale aan de Geerweg twee fraaie witte rookpluimen voor de rest van de Edese bevolking. Eerlijk is eerlijk, wel zo sportief dat ze het ding tijdens de open dagen niet uitzetten.
Samen met de journalisten van Hart van Nederland wilden we binnentreden in het Heilige der Heiligen maar we werden tegengehouden door twee mannen die de indruk wekten van de beveiliging te zijn (zonnebril, handen op de rug). We moesten eerste een badge halen bij het Technova.
Gelukkig stond er een busje klaar. Na een barre tocht van 500 meter kwamen we aan bij het Technova waar een eerder product van de Edese innovatiedrift ons toe stond te glimmen: de WURby (buiten werking). Even later vroeg een jongen achter een tafel of ik mijn naam wilde opgeven. Liever niet, zei ik, want daar ben ik nogal aan gehecht maar uiteindelijk schreef ik mijn naam op een blaadje met de mededeling dat mijn hobby ededorp.nl was en even later kwam er ergens een sticker uitrollen die ik op mijn jas moest plakken.
Een aardige mevrouw nam ons mee en liet een aantal buizen en pijpen zien waar waarschijnlijk warm water doorheen gaat. Boeiend voor de liefhebber dus niet voor mij maar gelukkig duurde het niet lang en gingen we naar de Geerweg.
De stoere mannen van de Security keken streng naar onze badges maar gelukkig mochten we naar binnen. Eenmaal binnen was er geen ontkomen meer aan: ik werd onderdeel van de pr-machine van het Warmtebedrijf en er werd direct een poging gedaan mij om te kopen. Dat is niet al te moeilijk want mijn voorliefde voor gevulde koeken was mij blijkbaar vooruit gegaan. Heerlijk! Kopje thee erbij en allemaal leuke en mooie mensen van het Warmtebedrijf.
Na een paar gevulde koeken en een blik op de stukjes hout die wel of niet worden verbrand in de centrale overkwam me het bekende gevoel van eenzaamheid: wat doe ik hier ook al weer en waarom zegt niemand iets tegen me en waarom zeg ik niets tegen hen? Niets is zo eenzaam als een bomvolle biomassacentrale.
Mijn troosteloze blik werd opgemerkt door twee attente medewerkers van Warmtebedrijf. Een jongen en een meisje liepen op me af en de laatste vroeg aan mij: “Ga je meer naar boven.” Ik antwoordde dat ik die uitnodiging op mijn leeftijd nog maar weinig krijg (een flauwe grap die mijn vrouw nogal seksistisch vond toen ik het haar vertelde maar waar ik zelf nog steeds om moet lachen) en we traden binnen in het KennisCentrumEnergieTransitieExperience. Mijn leven was voltooid!
Een klaslokaal ter grootte van de helft van mijn huiskamer met aan de ene kant een enorme poster van een bos die het uitzicht op de biomassacentrale ontnam en aan de andere kant uitzicht op de voorraad biomassa. Dit Kenniscentrum leverde dus Є 200.000 provinciale subsidie op en ik zie mogelijkheden om mijn huiskamer te verhuren als KennisCentrumColumnistenCollectief en dan doe ik dat voor de helft ook nog wel.
Er werd van alles gezegd. Dat er geen hele bomen in gaan, dat het alleen maar snoeihout is (ik zag mijn buxusbollen overigens niet liggen) maar aan de houtsnippers die er liggen kan geen mens zien of die van hele bomen afkomen, van takhout zijn en of ze uit North-Carolina of de Sysselt komen.
Ik probeerde niet te eenzaam over te komen en figureerde in een opname van SBS6 en godzijdank: aan alles komt een eind en hier dus ook aan. Op de terugweg heb ik, ongemerkt hoop ik, mijn jaszakken volgestopt met gevulde koeken. Geen politicus gezien die dag maar dat scheen te maken te hebben met de aanwezigheid van Hart van Nederland: ineens had er niemand tijd!
De dagjeuitrecensie van ededorp.nl: vriendelijke medewerkers, goed georganiseerd maar je wordt er nauwelijks wijzer van. Discussies over fijnstofuitstoot zijn eigenlijk niet mogelijk, daar is het de gelegenheid niet voor. Ook vragen over de herkomst van hout krijgen geen serieuze kans. Geen blik op de allesvernietigende ovens, geen wandeling langs gloeiend hete leidingen en niet de mogelijkheid om stiekem de administratie van WarmteBedrijf door te spitten.
Niet doen dus. Tenzij je van gevulde koeken houdt.