Vanaf het begin hangt er rond de Coronacrisis de geur van de Tweede Wereldoorlog. Voor er ook maar één Nederlander met Corona rondliep schreef Maarten Keulemans in de Volkskrant dan ook dat het virus, als een geluk bij een ongeluk, wreed en zonder genade vooral de verzwakten zou oogsten. Goed nieuws vond Keulemans. Marianne Zwagerman moest daar natuurlijk overheen met een maandenlange tirade over dor hout dat maar eens af moest sterven waarmee ze iedereen die ouder en ongezonder was dan haarzelf een korte Coronadood toewenste.
Allebei zagen ze Corona als de oplossing van een probleem en het creëren van meer levensruimte. Met zo’n gezellig setje schrijvers denk je inderdaad al snel terug aan een Duitse politicus en zijn vrouw uit de jaren ’40. Andere oorlogsretoriek kwam er met de avondklok. Sperrzeit is dan een inkoppertje en de vertaling van het vaccinatiepaspoort naar Vaccinausweis lag ook nogal voor de hand.
Dat er uitgerekend van de CHE, waar je toch de nodige intelligente mensen verwacht, een toespeling op WOII zou komen is wel wat verrassender. Jan Hol, de voorzitter van het College van Bestuur, schreef een briefje aan Mark Rutte en vertelde daarin dat de studenten van de CHE in een mentale hongerwinter leven.
Een mentale hongerwinter.
Mag ik even kotsen? Een totaal misplaatste vergelijking met de hongerwinter uit 1945. Ik word een beetje ziek van al die jammerende pubers die klagen dat ze niets meer mogen. Pubers die voorheen de hele dag op bed lagen te stinken of niet van de bank waren af te slaan met hun mobieltje vastgeplakt aan de hand lijden nu aan een mentale hongerwinter.
Studenten die voorheen de hele dag Fifa 2021 speelden, urenlang op TikTok en Insta zaten en niet vooruit te branden waren, zijn na twee maanden lockdown ineens depressieve patiëntjes geworden die contact met anderen missen.
Ze kunnen internetten, ontmoeten via Teams en Zoom, ze hebben mobieltjes, 24/7 Netflix en de supermarkten staan vol met voedsel. Toch dacht de bestuursvoorzitter van de CHE met wat populistische beeldspraak het zelfmedelijden nog wat extra impulsen te moeten geven door een smakeloze vergelijking te maken met de hongerwinter.
Behalve het gedachtengoed van Keulemans en Zwagerman gaat ieder vergelijking van de Coronacrisis met de Tweede Wereldoorlog volledig mank. Maar misschien is het goed als de CHE na de lockdown toch nog even teruggrijpt op WOII tijdens de lessen mentale weerbaarheid die blijkbaar moeten worden gegeven.
Er zijn namelijk boeken geschreven in die tijd. Boeken over wat we nu een lockdown noemen, toen heette dat onderduiken. Dagboeken. In plaats van mee te gaan zitten jammeren met die huilende studenten zou je die boeken als verplichte leesstof kunnen voorschrijven.
De mensen die ondergedoken zaten in de hongerwinter konden alleen maar dromen van een wereld waarin mensen uit solidariteit en zorg voor elkaars gezondheid elkaar een paar maanden uit de weg gingen.
Lees die boeken, beste student, en je zult deze lockdown ineens als een makkie ervaren.
In zekere zin is het logischs om te stellen dat studerenden aan de CHE, of welke onderwijsinstelling met religieuze drijveren dan ook, mentaal hongerig kunnen zijn
Al heb ik wel de indruk dat dit niet zozeer te wijten is aan de buitenwereld, maar vooral aan dat onderwijs.
Religie hanteert nauwe kaders, en die zijn dwingend en beperkend.
En daar houdt de lieve jeugd nou eenmaal niet zo van. Al of niet als gevolg van coronamaatregelen.
.
De stelling van meneer Hol is buiten elke proportie. En lijkt mij uit een mentaal zeer hongerig brein te komen.