Kruisigem

Wie nu nog zegt dat Nederland een tolerant land is woont al jaren niet meer in Nederland. Nederland is een verzameling van minderheden die om de haverklap roepen dat ze gekwetst worden. Wat ons dan wel weer verbindt is de Hollandse handelsgeest want ben je eenmaal gekwetst dan kun je daar een businessmodel van maken.

Eerst een paar keer huilen bij DitisM., later promotie naar Jinek of Op1 en heel gutmensch Nederland gaat achter je staan. Belangstelling, subsidies en als je echt goed je best doet dan kun je je eigen televisiezender beginnen: kassa!

Zo blijft er nog maar weinig te kwetsen over in Nederland. Maar gelukkig is er nog steeds een groep die bij een overload aan beledigingen de schouders ophaalt en doorgaat waar ze mee bezig waren. Het zijn de bewoners van de Biblebelt waar er van jongs af aan ingeramd is dat je in dit soort gevallen iemand de andere wang moet toekeren. Nou wordt ik van het begrip Biblebelt al een beetje chagrijnig dus ja: ik woon er maar nee: ik kan dat gevoel van die andere wang niet altijd opbrengen.

Bij gebrek aan een groep mensen die straffeloos gekwetst mag worden is het dus makkelijk scoren. En zo wilden de makers van het Sinterklaasjournaal een ‘grap’ maken door een journalist uit het denkbeeldige plaatsje Kruisigem verslag te laten doen met naast hem een afbeelding van Jezus aan het kruis.  Deze ‘briljante’ woordspeling was bedoeld als humor begreep ik later uit de berichten.

De makers van het Sinterklaasjournaal, de NTR, vinden dat het allemaal best een beetje mag schuren. Dat zijn dus dezelfde makers die vinden dat Piet niet meer zwart mag zijn omdat dit kwetsend is voor anderen. Voor christenen maakt de NTR graag een uitzondering blijkbaar want die doen niet mee aan de kwetsindustrie.

Ik voel me persoonlijk niet gekwetst door de afbeelding en de woordspeling Kruisigem. Ik weet niet of het ook telt maar ik voel me wel plaatsvervangend gekwetst. Dat lijkt me een nieuwe loot aan de stam van de kwetsbusiness. Maar het is echt: ik irriteer me te barsten aan de gemakzucht en lafheid waarmee cabaretiers, journalisten, televisiemakers steeds maar de bevolking van de Biblebelt in de zeik nemen omdat ze vinden dat het ‘best een beetje mag schuren’. Probeer eens een andere religie om op af te geven. Zoek eens een andere huidskleur uit. En waar blijven alle gutmenschen om het op te nemen voor de Biblebelt?

Tegelijkertijd stoor ik me er ook aan dat we op de Biblebelt die constante stroom van pogingen tot humor maar klakkeloos accepteren. Dat er niemand op de Dam gaat staan protesteren. Dat we niet gaan rellen op het Malieveld. Dat er geen inwoner van de Biblebelt gaat zitten janken bij de talkshows. Waarom doen we dat niet!?

En ineens wist ik het. Waarom we dat niet doen. Er is namelijk nog een stukje Nederland te vinden waar mensen nog wel tolerant zijn: de Biblebelt. Wij hebben iets wat de rest van Nederland is kwijtgeraakt. We zijn hier minder kleinzielig dan in de rest van Nederland. We kunnen hier incasseren.

De Biblebelt is dus nog wel tolerant. Dat is eigenlijk best iets om trots op te zijn.