Wil je een dakkapel op je huis?
Vette pech, want die kan wel eens door de welstandscommissie worden tegengehouden.
Een garage in de achtertuin?
Jammer dan, de Commissie Ruimtelijke Kwaliteit kan er wel eens voor gaan liggen.
Een windmolen om geld mee te verdienen?
Welkom in Ede!
Duurzaam is dan het toverwoord. Nou ben ik niet tegen duurzaam. Integendeel. Duurzame Douwe noemen ze me vaak. Althans, wel eens. Nou ja, eigenlijk nooit maar het had gekund. Maar ik ben absoluut niet tegen duurzame energie.
Ik word wel altijd wat wantrouwend als ondernemers zich ineens bezig gaan houden met duurzaamheid. Dan wordt het ineens een product. Een verdienmodel. Voor mijn gevoel zou duurzaamheid iets intrinsieks moeten zijn, iets dat iemand vanuit zichzelf wil. Om de wereld een beetje beter te maken en dat soort sentimentele overwegingen.
Dat de combinatie duurzaamheid/commercie gierend uit de hand kan lopen, daar is Ede het beste bewijs van. Om tot winstmaximalisatie te komen wordt de gezondheid van de Edese bevolking op het spel gezet en worden alle bomen uit het bos gezaagd. Geen weldenkend mens zou met de kennis van nu nog een vergunning afgeven voor de bouw van een biomassacentrale in Ede.
Windmolens zijn anders. Ze verspreiden geen giftige dampen en je hoeft er geen bomen in te stoppen. En toch komt er energie uit. Alle ingrediënten dus voor een warme relatie tussen mij en windmolens maar één obstakel voorkomt een langdurige romance: ik vind windmolens lelijk.
Ik sta daar niet alleen in. Maar er zijn ook mensen die windmolens wel mooi vinden. Overigens is het niet zo dat die mensen na de bouw van zo’n windmolen massaal verhuizen naar een huis in de buurt van zo’n windmolen om er lekker van te genieten dus zó mooi vinden die mensen ze ook weer niet.
Nou kun je over smaak prima twisten maar dat heeft niet zoveel zin. En er moet potjandorie duurzame energie komen! Dat laatste kun je op allerlei manieren doen. Met een beetje creativiteit kunnen we Ede duurzaam maken zonder dat moppermannen als ik de hele dag tegen een windmolen hoeven aan te kijken.
Het voornemen om in Ede een windmolen te bouwen van 200 meter hoog is dan ook wat fantasieloos. Ongeveer vier(?) keer zo hoog als de toren van de Oude Kerk in het centrum. Nog hoger dan de Euromast. Op z’n zachts gezegd nogal bepalend voor het landschap in Ede. En geloof me: er zijn nog veel meer mensen die dat geen porum vinden.
Dan is het natuurlijk volstrekt onbegrijpelijk dat je zo’n ding in het zicht zet van de grootste groep inwoners mensen van onze gemeente, de Edenaren zelf. Dat kan anders. Ede is groot, heel groot en er zijn gebieden waar geen kip woont. Zo schijnen ze in Wekerom, de bakermat van de ‘duurzame’ verbranding, dol te zijn op hoogtes en inderdaad: de vuilnisbelt lijkt me al een mooie start. Dan begin je alvast op een meter of vijftig.
In Otterlo hebben ze iets met de combinatie schoonheid en natuur en dan kan een windmolen niet ontbreken. Op de kale restanten van wat ooit bos was, park de Hoge Veluwe, zou een windmolen van 200 meter niet misstaan. Lekker strak tegen de Beeldentuin aan. Daar staat al een hoge trap dus dan kun je er makkelijk bij om de wieken aan te duwen als het windstil is.
We klagen in Ede over Lelystad maar hebben zelf op Deelen wel een vliegveld. Sluiten die handel en windmolens er op. Duurzamer kan niet!
Zet ze in ieder geval ver weg, ver weg van de plek waar de meeste mensen wonen. Dan kunnen de liefhebbers er duurzaam naar toe fietsen om lekker windmolens te knuffelen maar hoeven de Edenaren die windmolens wat minder mooi vinden zich er niet aan te irriteren.
Of nog beter. Doe niet zo gek met je windmolen van 200 meter. Denk na. Benut eerst andere mogelijkheden. Vier molens van 50 meter hoog bijvoorbeeld. Maar ja, dan komen de ondernemers. “Niet efficient!”
Duurzaamheid en commercie….zucht.
(een uur gegoogeld om er achter te komen hoe hoog het hoogste puntje van de toren van de Oude Kerk is….wie weet het wel?