Ik heb het hier al vaker gezegd; één van mijn beste karaktereigenschappen is dat ik veel doe door het te laten. Zo heb ik mijn voortuin zo’n vijf jaar niet aangeraakt. Terwijl mijn buren bezig waren met betonnen zerken en grindtegels toverde mijn voortuin zichzelf om in een ‘wilde tuin’. Die naam kreeg het pas later maar ik was mijn tijd hier dus ver in vooruit.
Ook het onderhoud aan mijn huis doe ik liever niet. Dat lijkt in eerste instantie te leiden tot waardevermindering en dergelijke maar tegenwoordig worden huizen bij Funda aangeprezen vanwege de authentieke details wat de verkoopprijs weer behoorlijk doet stijgen.
Autowassen heb ik nooit een boeiende bezigheid gevonden. Ik heb altijd het gevoel dat je de beschermende waslaag er eerst afwast om die vervolgens weer aan te brengen. Een soort water naar de zee dragen. Tijdens de vorige zomer werd door de overheid gevraagd niet zo vaak de auto te wassen en met mijn twee keer per jaar was ik maar weer mooi een trendsetter.
Iets doen door iets te laten. Ik raad dat iedereen aan, als je directe omgeving daar een beetje mee om kan gaan maar ik garandeer dat daar na een jaar of 30 een zekere gewenning bij optreedt.
Ook als gemeente kun je veel doen door het te laten. Gras maaien bijvoorbeeld. Ik ben gezegend met een woonhuis aan de rand van een park en zeg je park dan zeg je gras. Ook in ‘mijn’ park. Regelmatig wordt het gemaaid en ik vind dat zonde. Kijken naar gras dat groeit is sowieso niet een heel zinvolle dagbesteding maar als het dan steeds gemaaid wordt dan wordt kijken naar groeiend gras wel heel erg zinloos.
Ik heb me altijd afgevraagd waarom dat gras toch steeds gemaaid wordt. Vroeger was me dat duidelijk. Veertig jaar geleden was ik het met andere kenners eens dat voor mij een veelbelovende toekomst in de Engelse Premier League in het verschiet lag en dan kan je het niet hebben dat het gras in het park hoger is dan 3 centimeter. De huidige generatie talenten voetbalt ook veel maar niet in het park: Fifa 2019 op de XBox. Daar heb je geen park meer voor nodig. We kunnen dus een hoop doen door iets te laten. Niet meer maaien maar bloemenzaad bijstrooien en de parken net zo laten onderhouden als mijn wilde voortuin: niet.
Dat is niet alleen veel mooier en spannender om naar te kijken maar ook beter voor de insecten die ik al jaren niet meer dood durf te slaan. Ook iets wat ik graag niet doe en tegenwoordig als uiterst milieuvriendelijk wordt beschouwd terwijl het mij vooral om het voorkomen van rode vlekken op het behang ging.
Zo zie je maar. Door niets te doen werd ik ineens een milieuvriendelijke hipster in een authentiek huis met een oldtimer voor de deur.
Door niets te doen kan de gemeente Ede van saaie parken een spannende bloemenzee maken en daarmee de wegkwijnende insectenpopulatie helpen.
Ik zeg: doen.
Oh nee, laten…