Graaien maar!

De gemeente Ede had de bouw van de WFC Experience in de eigen boeken kunnen opnemen maar dat had wat nadelen: geïnteresseerde raadsleden, WOB-verzoeken en misschien zelfs belangstellende journalisten. Lastig allemaal. Beter leek het om een stichting op te richten, ver weg van de controle van de gemeenteraad en verborgen voor de pers. Bovendien klinkt ‘stichting’ zo lekker charitatief, een sfeertje van liefdadigheid en vrijwilligheid.

Maar 23 maanden na de oprichting moest ook stichting WFC Experience met de billen bloot. De jaarrekening moest gemaakt. Niet gepubliceerd bij de Kamer van Koophandel maar wel in handen van ededorp.nl!

En dan zie je weinig vrijwilligheid bij de medewerkers van de stichting. Er blijkt één medewerker op de loonlijst te staan, de rest is ZZP’er, gedetacheerd of freelancer. Cees van der Knaap mag zijn pensioen aanvullen met een beloning voor zijn voorzitterschap waar hij zo druk mee is dat hij niet eens tijd had om die jaarrekening even te ondertekenen. Hij zou tijdelijk blijven maar voor meer dan 10 mille per jaar maakt hij natuurlijk geen haast om weg te gaan.

Dat lijkt veel geld maar het is een schijntje vergeleken met de directeur van de stichting. Want naast vijf bestuursleden, totaal bijna een ton aan beloning in twee jaar, moest er ook een directeur komen. Waar heb je dan nog een bestuur voor nodig, vraag ik me dan af.

Die directeur schrijft voor die periode voor meer dan € 316.000 aan rekeningen. Knetterdruk natuurlijk met het uitzoeken van plastic tomaten en komkommers voor de inrichting van de Experience en dat mag wat kosten!

Nog zo’n consultanttype blijkt de boekhouder van de stichting. Hij declareerde voor nog geen twee jaar € 133.000. Daar bleef het niet bij. Aan andere administratiekosten boekte de stichting voor 23 maanden € 144.000 kosten. Nog eens 12k aan fiscale adviezen en alleen al voor de administratie van deze stichting zijn we bijna drie ton kwijt.

Maar we zijn er nog niet. De ‘senior communicatie adviseur’, het brein achter al die persberichten (?),  schreef ook voor een ton aan facturen maar er moest daarnaast nog eens 30 mille aan ‘Corporate communicatie’ worden uitgegeven. Zo’n man kan natuurlijk ook niet alles weten. De ‘leisure specialist’ ging daar met een ton overheen: € 203.024,- De projectmanager, degene die de schuld krijgt als alles mislukt, komt er maar bekaaid vanaf met zijn 75k. Aan fondsenwerving werd maar 12k uitgegeven, terwijl er toch nog 5 miljoen moet worden binnengeharkt.

Met wat ander gefrunnik werd in nog geen twee jaar 1,7 miljoen uitgegeven aan consultants, adviseurs en ander graaivolk dat dan ook nog echte specialisten moet inhuren als er wat moet gebeuren.

1,7 miljoen? Duik je iets dieper in die jaarrekening dan zie je dat er nog eens 3,2 miljoen is uitgegeven maar daarvan ontbreekt iedere specificatie. Echt! Er is een accountant die dat allemaal goedkeurde. We zijn twee jaar verder en die WFC Experience heeft tot eind 2021 al bijna vijf miljoen gekost. Met dit gegraai komt daar jaarlijks al gauw een miljoen bij.

Voor het ding er staat, als het ooit wordt gebouwd, zijn we dus al rap 8 miljoen verder aan managementfee’s, administratiekosten, corporate communicatie en andere bagger. Geld van de Edese gemeenschap.

Het is nog niet bekend of er voldoende budget is om alle bewoners van verzorgingstehuis Paasheuvel deze winter iedere week te laten douchen.