Het was natuurlijk een belachelijke situatie: de gemeente Ede en de provincie Gelderland die een WFC optuigen voor 30 miljoen gemeenschapsgeld en een ondernemer die daarmee geld zou verdienen. En niet zo’n beetje ook, bijna zes ton per jaar. Het project hing dan ook van staatssteun en subsidies aan elkaar.
Er zat in Ede niemand te wachten op die WFE. Niemand? Een stuk of 30 raadsleden en een paar wethouders die bij iedere tegenslag reikhalzend uitkeken naar weer een nieuwe businesscase. Eentje die nog beter was dan de vorige! Er werden overeenkomsten getekend en verwachtingen gewekt maar uiteindelijk lijkt de provincie de stekker uit het project te trekken. De gemeente Ede hobbelt er stilletjes achteraan.
De verantwoordelijke wethouder had al zijn biezen gepakt, een echte medaille en fraai afscheid gekregen en de gemeenteraad en het college richten zich op een nieuw megaproject: de culturele hotspot met het Akoesticum en Artbase.
Klaar.
Niet klaar voor de exploitant, Teka Holding bv. Die loopt nu bijna zes ton per jaar mis en kan ook de Mauritskazerne niet kopen voor een appel en een ei. Hoe idioot die afspraken ook waren, Teka heeft wel een beetje gelijk.
Teka stuurde een briefje naar de provincie met de mededeling dat als het project definitief wordt afgeschoten, Teka een schade lijdt van 5,6 miljoen. Het is nog geen claim. Alleen een mededeling met het vriendelijke maar ernstige verzoek toch nog een keer te kijken naar dat hele WFE-gebeuren. Want anders….
De overheid heeft zich geen betrouwbare partner getoond heet het dan. En dan moet er betaald worden. Ik heb me wel eens afgevraagd of de overheid in de WFE-kwestie wel een betrouwbare partner is geweest naar burgers en andere ondernemers.
Naar de burgers in ieder geval niet. Nooit werd er volledige openheid van zaken gegeven en kwamen er allerlei konijnen uit de hoge hoed die ineens de redding betekenden van de WFE. Er werd gegoocheld met cijfers en met vertrouwelijke stukken.
Ook naar andere ondernemers leek de gemeente Ede geen betrouwbare partner. Met gemeenschapsgeld werd er een organisatie opgebouwd die keihard ging concurreren met bedrijven die niet worden gesubsidieerd.
De overheid heeft zich naar niemand betrouwbaar getoond maar nu is het aan Teka om dat te gaan verzilveren. De provincie zal zich door zo’n dreigbrief niet laten intimideren en besluit gewoon om definitief te stoppen. Teka stuurt dan een nieuwe brief met een echte schadeclaim er in.
Vervolgens komen er dan allemaal juristen en advocaten die er veel geld aan gaan verdienen en na een jaar of twee touwtrekken komt er dan een schikking van ongeveer de helft. Teka steekt alsnog een paar miljoen in de zak. Ondertussen blijft de stichting actief, voor € 30.000 per maand. De WFE heeft dan alsnog miljoenen gekost en het mooie van alles: er is niemand die daar schuld aan heeft. Maar wel medailles, wachtgeld, afscheidsrecepties en veel, heel veel, lovende woorden.
Wat is de politiek toch mooi!
Foto: ArjanH Licentie: https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/deed.en Vindplaats: https://nl.wikipedia.org/wiki/Mauritskazerne