Woonwensen

Op het moment dat je de sleutel in het slot van je voordeur steekt ben je thuis. Je gooit je sleutel in een schaal, je jas aan de kapstok, je schoenen eronder. Je huis is meer dan een ruimte waar je woont, het is je thuis. De plek waar je leeft, werkt en ontspant.

Dat in Nederland de behoefte aan woningen gigantisch groot is, mag inmiddels wel duidelijk zijn. Niet iedereen heeft een woning, laat staan een fijne, passende woning. En degenen die een woning hebben, verhuizen nauwelijks, omdat er geen passende woning beschikbaar is voor hen. Er zijn ook mensen die helemaal geen behoefte hebben aan een woning. Zij wonen altijd buiten, slechts in de winter hebben ze een warm plekje nodig om te overnachten.

De gemeente Ede vindt het blijkbaar allemaal maar moeilijk. Besturen wordt natuurlijk ingewikkeld wanneer je geen pijnlijke maatregelen durft te nemen. Wanneer de politieke bestuurders, landelijk, provinciaal en lokaal, moeilijke dossiers vooruit blijven schuiven, betalen wij als inwoners de pijnlijke rekening van het bestuurlijke onvermogen.

Besturen betekent keuzes maken. Dan kun je niet als wethouder ‘de schuld’ van de ad hoc georganiseerde, kostbare winteropvang van dak- en thuislozen doodleuk in de schoenen van de inwoners van de gemeente schuiven.

Al jarenlang schuift het lokale bestuur een fatsoenlijke winteropvang op een fijne plek voor zich uit. De kosten lopen inmiddels op tot 100.000 euro per persoon en die mogen wij samen ophoesten. De wethouder legt de verantwoordelijkheid buiten zich neer, want ‘wij kijken niet naar hen om’.

Ook de opvang van oorlogsslachtoffers is blijkbaar moeilijk om goed en zorgvuldig te organiseren. De tijdelijke, wanhopige bewoners van de barakken in Harskamp voelen zich zelfs gedwongen om te protesteren en roepen uiteindelijk bijna beschaamd om hulp: fatsoenlijk onderdak voor kinderen en volwassenen. Fatsoenlijke educatie voor de kinderen. We slagen er blijkbaar niet in om dit netjes te organiseren.

Terwijl de gemeente druk bezig is om het failliete miljoenenproject WFC te redden van de ondergang, kan het beter omkijken naar de mensen die aankloppen aan de deur van onze gemeente. Naar de mensen die onze aandacht en hulp nodig hebben. Al die ambtenaren en ingehuurde medewerkers hadden intussen de telefoon kunnen pakken en de hele wereld kunnen bellen om fatsoenlijke, betaalbare opvang te regelen. Inspelen op de woonbehoeften door naar hen te luisteren.

Dat het nogal eens misgaat in het luisteren naar de inwoners, concludeert ook de Rekenkamercommissie. Terwijl de Regio Foodvalley bijna overenthousiast namens 2 provincies, 8 gemeenten, diverse scholen en veel bedrijven een zware woonopdracht aanneemt van het rijk, geeft de Rekenkamercommissie een helder signaal.

Want:

Wonen is meer dan bouwen (Rekenkameronderzoek woonbeleid gemeente Ede, 27 januari 2023).

De Rekenkamercommissie concludeert in dit onderzoek dat er een sterke focus is komen te liggen op de (sociale)woningbouwproductie. De kwaliteit van bestaande woningen, verduurzaming, zorg en wonen en huisvesting van bijzondere doelgroepen zijn hierdoor op de achtergrond geraakt.

De gemeente Ede heeft overal huizen gebouwd, wijken uit de grond gestampt, maar geen moment heeft zij geluisterd naar de mensen die erin gaan wonen.

Dat de huizen comfortabel moeten zijn, is meer dan alleen een wonen in een ruim huis. Duurzaamheid is tegenwoordig een minimale eis, maar ook wonen in een fijne, groene omgeving. Waar je wandelend of op de fiets je kind naar school kunt brengen, waar je je boodschappen kunt doen, kunt sporten en elkaar kunt ontmoeten.

De afgelopen jaren zijn er talloze (te) dure huizen gebouwd, zonder enige visie op de woonwensen van inwoners van de gemeente Ede en zonder enige visie op de wensen van bewoners op hun directe woonomgeving. Ondertussen worden talloze woningen van de koopmarkt gehaald en voor veel geld particulier verhuurd.

Gevolg: de woningmarkt staat stil, de woonwijken worden de achterstandswijken van de toekomst door een gebrek aan voorzieningen in de buurt.

De tijd vraagt om snelle actie van de gemeente om te bouwen en zowel de gemeente Ede als de Regio Foodvalley dendert voort. De startnotitie wordt met stoom en kokend water door de gemeenteraad geragd, terwijl er eigenlijk zorgvuldigheid vereist is om de woonbehoeften te peilen. Waar willen ouderen wonen? Wat hebben starters nodig? Wat is een veilige, duurzame omgeving voor gezinnen? Hoe zorg je voor een gezonde omgeving, waar het welzijn voor alle inwoners geborgd is? Zonder luchtvervuiling, zonder eindeloze rijen auto’s in de straten, waar kinderen veilig kunnen spelen, zelfstandig naar school en hun sport kunnen gaan?

Wonen is meer dan een huis: het is een thuis voor alle inwoners, ook de nieuwkomers en de buitenwoners. Een plek waar je thuiskomt, waar je je veilig en warm moet voelen, waar je gezond kunt opgroeien.

De gemeente heeft een grote opgave, die kan zij niet terug in de schoot gooien van de inwoners. Ga praten met zo veel mogelijk inwoners, luister, luister en luister. Laat onmogelijke, te dure projecten los, laat de ondernemers zelf ondernemen en kies voor de inwoners van de gemeente die nu en in de komende jaren de gevolgen van alle plannen gaan ervaren. Zij verdienen het!