Genietend kijk ik om me heen: wat is het toch ontzettend gezellig wanneer mensen ontspannen in de zon op een terrasje genieten van een hapje en een drankje. We zitten weer als vanouds dicht bij elkaar, kletsen wat en luisteren naar elkaars verhalen.
Niets, maar dan ook niets doet hier vermoeden dat we leven in een land vol crises. Wij nippen ondertussen genoeglijk aan ons drankje, terwijl horden landgenoten massaal vertrekken naar verre oorden.
Degenen die na járen corona ein-de-lijk weer eens op reis zijn gegaan, hebben echter heel wat ophef gemist. Natuurlijk waren er de bekende komkommer- en kwelverhalen over lange rijen voor de balies van Schiphol en de vele files richting het zuiden. Maar er gebeurde deze vakantie echt wat: de boeren hadden opeens tijd om op hun trekker door Nederland te scheuren, de bermen van de snelwegen gebruikend om hun vakantiebarbecue op te stoken en er ontstond zomaar een illegale camping in Ter Apel, waar ontheemde vluchtelingen voor een gesloten poort stonden die nergens heen konden. De politieagenten en de bestuurders van de gemeenten waren blijkbaar ook massaal op vakantie, want er werd niet of nauwelijks gehandhaafd.
Elk nieuwskanaal, elk praatprogramma, elk platform op de sociale media somde elke dag meedogenloos alle crisisellende op: de invasie van Rusland in Oekraïne, de desastreuse gevolgen van de opwarmende aarde, de vluchtelingen, de dure boodschappen, de woningnood, het groeiend racisme, de rellende boeren, de snel stijgende gasprijzen. De achterblijvers zagen dit aan en riepen via sociale media hard om hulp van politici en politie, maar het bleef ijzig stil. Blijkbaar deden zij hun uiterste best om enorm te genieten van hun vakantie, ze waren er immers zo aan toe.
Maar aan alle mooie dingen komt een eind en de vakantiegangers keren druppelsgewijs terug naar ons land. Ook de leden van ons kabinet en een deel van het parlement laten zich weer zien in de media. Na een oorverdovende stilte, roeren ze zich weer: de minister van Landbouw loopt stage bij dhr. Remkes, de minister van Justitie en Veiligheid stuurt de politie weer op pad, de staatsecretaris van Justitie en Veiligheid zorgt voor de nodige reuring in de gemeenten met zijn migratiebeleid en de minister van Buitenlandse Zaken vindt wat van het stikstofbeleid in Nederland…
Onmiddellijk is duidelijk dat we weer samen zijn in ons mooie, kleine landje. Dinsdag komt er een spoeddebat, notabene over de uitspraken van die minister van Buitenlandse Zaken over binnenlands beleid. Alle andere crises worden via de media uitgevochten en menigeen gooit daar steeds weer olie op het vuur.
Ondertussen is het Heidefeest in Ede en samen met vrienden zoeken we een fijn plekje op het terras waar we ontspannen in de zon genieten van een hapje en een drankje. Waar we weer als vanouds dicht bij elkaar zitten, kletsen over van alles en nog wat en luisteren naar elkaars verhalen. Wij zijn het snel met elkaar eens: wat ons betreft krijgen we volgend jaar gewoon weer de oude, vertrouwde komkommer- en kwelverhalen.