Enkele leden van ons lokale bestuur liet via de sociale media weten dat zij voor de Regio Food Valley met een grote groep richting Berlijn waren getrokken voor een foodbeurs. Netjes met de trein, zo wordt ons fijntjes medegedeeld, maar alle tijd voor het ambachtelijk lobbywerk, want, hoera, ook de ambtelijke top van LNV en de minister van LNV zaten in de trein. Wat zich in de coupés van de trein heeft afgespeeld of wat er is besproken, zullen we waarschijnlijk nooit weten.
Afgelopen 28 december 2022 trok de Raad van State een streep door de plannen van het World Food Experience, een pretpark over voedsel. Dit themapark zou pal tegen het Natura 2000-gebied aan komen te staan. Het college was dolenthousiast, 300.000 bezoekers per jaar! Maar dat gaat dus niet door. Alhoewel? Waarom dan op pad naar die foodbeurs en waar lobbyen ze dan voor?
Vol spanning keek ik vorige week naar de eerste raadvergadering na het Kerstreces. ‘Wethouder, hoe heeft dit kunnen gebeuren? De Raad van State heeft u en ons een flinke tik op de vingers gegeven: we mogen geen World Food Experience bouwen op die plek, de natuurvergunning is niet op orde. Wat gaat u doen?’
Maar die vraag werd helemaal niet gesteld. De wethouder mocht van de voorzitter de mededeling doen dat het project nog niet doorgaat, want de Raad van State verbiedt dit.
Vervolgens leidde de voorzitter het debat keurig naar een procedureronde: eerst een informatiebijeenkomst en dan een oordelende ronde.
Het momentum van de gemeenteraad is daarmee volledig weggeslagen, de vraag is nooit gesteld, sterker nog: de raad liet zich keurig naar de orde van de dag leiden en werkte vervolgens netjes de agenda af.
Maar al dat geld dat al in het WFE geïnvesteerd is dan? De duizenden euro’s onkosten per week die nu nutteloos uitgegeven worden? De Parklaan die is aangepast met het oog op zoveel bezoekers per jaar? Heeft het college de mening van de burgers eigenlijk wel gehoord? En wat valt er nog te lobbyen? Welke informatie heeft de raad nog nodig om tot een besluit te komen?
Ik begin af te haken.
Gelukkig kwam er een nieuw Food-agendapunt. Dhr. Koekoek van D’66 wilde een oude gewoonte doorbreken en deed dit op een degelijke en zakelijke manier. Dat beloofde interessant te worden. Hij wilde namelijk een hamerstuk bespreken: de vergunningaanvragen van agrarische bedrijven. De SGP was duidelijk boos en schoot meteen niet met één, maar met twee kanonnen vol vuur richting de initiatiefnemer, het CDA pruttelde emotioneel iets over arme mensen en riep ‘hoe durft u’, terwijl de VVD de agrarische ondernemers wilde steunen door een volleerde HR vraag te stellen: ‘en waar stopt het over 5 jaar volgens u?’. Maar toen die vraag als een boemerang werd teruggekaatst, waren bij de VVD blijkbaar de inhoudelijke argumenten op en kwam er alleen nog een populistisch oordeel op de man: ‘Drammer’.
Net op het moment dat ik vreesde dat de gemeenteraad niets inhoudelijks meer toe te voegen had, kwam er een duidelijke bijdrage van de ChristenUnie. Glashelder legde dhr. Barendrecht uit dat dit onderwerp heel wat ongemak geeft. Een vreselijk dilemma, maar wel een onderwerp wat besproken moet worden. Hij gaf samen met dhr. Koekoek het goede voorbeeld: zakelijk en op de inhoud.
Urenlang heb ik naar een pruttelend achtergrondkoortje zitten luisteren, waar de voorzitter behendig met zijn dirigentstok zwaaide en bepaalde welk raadslid een hoge toon mocht fluiten en wie de lage tonen mochten brommen. De valse noten werden kundig gesmoord, zolang de raad maar keurig achter het college bleef kwetteren.
We mogen het ergste vrezen voor de komende tijd wanneer de gemeenteraad niet in staat is om de juiste, kritische vragen te stellen aan elkaar en het college. Is de raad in staat om het debat op inhoud te voeren en de valse emotie uit de discussie te laten? Ik hoop het van harte!
Foto: Mad Screwdriver https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Full_choir.jpg