Ik neem u graag even mee vier jaar terug in Central Ede Time…
Het is gemeen koud. Een snijdende wind zoekt z’n weg langs de Oude Kerk. De negatieve gevoelstemperatuur bestaat uit twee cijfers. Het is één van de laatste zaterdagen voor de gemeenteraadsverkiezing van gemeente Ede. U voelt het al aankomen, voor de politieke partijen de laatste strohalm om zieltjes te winnen. Hoewel het pluche doorgaans lekker plakt vanwege de behagelijke warmte moeten de (aspirant) raadsleden nu puur afzien.
Gewapend met handschoenen en berenmutsen worden flyers, balpennen, ballonnen, kauwgom, en wat al niet meer van eigenaar gewisseld. Maar het allerbelangrijkste hierbij is de vriendelijke mimiek en vooral de smekende ogen om als-je-blieft toch op hen te stemmen. “Ach, je wint er nu geen enkele stem mee maar afwezigheid kan je wel eens parten gaan spelen” laat een kandidaat raadslid die ik spreek mij weten.
Toch is het aandoenlijk al die idealistische jongens en meisjes van de lokale politiek, die de elementen trotseren, op zoek naar lijfsbehoud. Op de maandag voor de verkiezingsdag zie ik nog een dik ingepakte politicus de laatste foldertjes huis-aan-huis slijten. Een collega vertelt mij dat zelfs op de verkiezingsdag bij station Ede-Wageningen nog volop campagne wordt gevoerd met als allerlaatste noodkreet ‘STEM OP ONS!’
Het verkiezingscircus is intussen weer achter de rug. De kaarten zijn geschud en het potje politiek kwartetten kan weer opnieuw beginnen. Nu is de kans groot dat het weer vier jaar minus enkele weken duurt voordat onze lokale volksvertegenwoordigers weer massaal onderdeel van het Edese centrum zijn. Dat kan anders. Ook regelmatig buiten verkiezingstijd je gezicht laten tonen. Zoiets kan wel eens aardig aanzien en uiteindelijk profijt opleveren.
Ik verwacht dus vanaf nu horden raadsleden en fractievolgers die regelmatig als jehova’s door de Edese straten en die van de buitendorpen trekken. Weer of geen weer. Maar ik ben bang dat de zendelingen van het politieke evangelie toch weer liever heel lang bij de knusse kachel van de Gemeentekerk ‘op de berg’ blijven zitten. Het ultieme politieke koukleumen… totdat ze weer ontdooien vlak voor de volgende verkiezing natuurlijk!
Hoewel de weersomstandigheden kunnen variëren spreek nu in 2022 het sterke vermoeden uit dat ik deze column over vier jaar vast wel weer eens tevoorschijn kan gaan halen…
Ik heb voor de verkiezingsmarkt op 12 maart een voorjaarszonnetje besteld….en ik hoop je daar te treffen. Je krijgt bij ons gratis poffertjes. Ook politieke liefde gaat door de maag!