Er wordt gemopperd in Ede over de plannen van het college om mee te beslissen over de menukaarten van de Edese restaurants. Dat is onterecht. Sterker zelfs, het is hard nodig en we moeten er zo snel mogelijk mee beginnen: hoera voor het college en de burgemeester.
Sinds de invoering van het Coronavirus heb ik een nieuwe hobby: fietsen. Je mag ook bijna niets anders en het voordeel is dat ik het kan combineren met een andere hobby: eten. Ik fiets dan een stukje naar een lokaal restaurant en plof dan uitgeput neer, want met zo’n e-bike moet je toch nog steeds zelf blijven trappen. Uiteraard bestudeer ik uitgebreid de kaart, om eventuele ongezonde gerechten direct door te geven aan de gemeente, maar ik bestel altijd hetzelfde. Een uitsmijter.
Dat zijn drie gebakken eitjes met daaronder een plakje kaas en ham, die gezamenlijk op een paar sneetjes brood liggen. En daar gaat het mis.
Er is namelijk een gevaarlijke trend gaande en die trend heet oerbrood. Vroeger kon je nog kiezen uit wit brood of bruin brood. Een sneetje brood van een halve centimeter hoog die je ook gewoon in de supermarkt kunt kopen. Tegenwoordig is de keuze beperkt tot oerbrood.
Dat is een klein dik stukje brood, ongeveer de helft van een normale Hollandse snee brood. Als je je af vraagt waar de naam ‘oer’ uit oerbrood vandaan komt, probeer dan eens de korst van zo’n oerbrood met je gebit van meer dan 50 jaar oud door te bijten. Dat lukt dus niet. Oerend hard. Doorsnijden is ook onmogelijk dus je zit zo maar een half uur langer te lunchen omdat je de korst van zo’n oerbrood al smakkend zo zacht probeert te krijgen dat je het in ieder geval durft door te slikken.
De eieren van de uitsmijter, een redelijk belangrijk ingrediënt, zijn tegenwoordig biologisch. Mij best, maar waarom zijn ze dan ineens een stuk kleiner?
Op de smaak wat op te leuken stond er vroeger altijd zo’n gezellig peper- en zoutstelletje op tafel. Je schudde er dan wat over je uitsmijter. Tegenwoordig staat er een soort martelwerktuig naast je omelet waaraan je in tegenovergestelde richting moet draaien om er een paar korrels ‘zeezout’ uit te kunnen persen. Korrels die je ’s avonds nog tussen je tanden voelt zitten.
Wat is er mis met tafelzout?
Ook het gezellige bolletje salade dat je vroeger altijd naast je omelet aantrof is verdwenen. Daarvoor in de plaats gekomen zijn een paar blaadjes van een paardenbloem met een paar druppels olie eroverheen.
Zo kan een simpele uitsmijter ineens een aanslag op de smaakpapillen worden. Maar daar blijft het niet bij. Een gewone gehaktbal heet tegenwoordig ambachtelijke gehaktbal, is ineens ook een stuk kleiner, en wordt nu ook geserveerd op oerbrood en als je pech hebt krijg je er een zakje mayonaise bij, gemaakt op basis van olie. Dat is culinaire criminaliteit.
Die voedselpolitie kan direct van start; ik meld me aan als vrijwilliger.