Ik voel het al een paar weken aankomen maar met de 21ste juni is het definitief: de lente is voorbij. Tijdens de dagelijkse boswandeling zie je het al. Groener wordt het niet meer. Ik heb nog geen last van vallende bladeren maar groener dan het bos nu is gaat het niet meer worden dit jaar. Vanaf nu worden de dagen korter en zet het verval in. Het is net als 40 jaar oud worden: je voelt je nog heel wat maar diep in je hart weet je dat het beste er af is.
De eerste zomerbloeiers in de tuin beginnen het al te begeven, wat overigens ook te maken zou kunnen hebben met mijn gebrek aan discipline om ze dagelijks water te geven, en het zomerreces van de politiek is ook dichtbij. Toch altijd een bron van vermaak voor me.
De televisie biedt ook geen uitkomst. Dagelijks de terreur van het wereldkampioenschap voetbal die wordt afgewisseld met herhalingen van herhalingen van detectives uit de vorige eeuw of films die ik al meer dan drie keer heb gezien, al blijft Dirty Dancing ook na zes keer kijken een topper.
Zo somber ik me jaarlijks door de laatste weken van juni heen. En dan volgt ook jaarlijks het moment dat ik me gelukkig prijs dat ik in Ede woon. Want Heideweek.
Ja, Heideweek.
Ik kan me nu al verheugen op de Heideweek. Ik stam bijna nog uit de tijd dat Calluna de Eerste werd gekroond, zeg maar de betovergrootmoeder van de huidige Heidekoningin. And guess what. De Heideweek is niets veranderd!
Heerlijk!
Het begint voor mij met de optocht. Ik heb er eigenlijk nooit zin an, maar ik ga ieder jaar. En ik weet wat er dan gaat komen, namelijk veel reclame. De hebberigheid maakt zich dan meester van mij want ik wil die gratis pennen scoren. Of het snoepje dat is verpakt in veel te veel plastic. En achteraf ben ik dan zooo blij dat ik ben gegaan.
De eerste zaterdag van de Heideweek ga ik graag naar het dorp. Het zindert dan. Opwinding. Mensen hebben er zin aan. Het gevoel is feestelijk en ik feest alvast een beetje mee. Het programma verandert natuurlijk mee met de tijd maar sommige dingen blijven.
De schapen in een klein hokje op het kerkplein. Gaaf! De foto’s van de Heidehoogheden die een bejaardentehuis bezoeken. Leuk! Kleine marktjes, buurtfeesten en de Pasar Malam. ’s Avonds concerten, het ene jaar zijn het Nederlandse A-artiesten maar gedurende de laatste jaren hebben we het hele alfabet al gehad maar het dondert niet: ik ga. En ik geniet.
Amsterdammers, ja Amsterdammers, die vinden onze Heideweek misschien wat kneuterig. En ik eigenlijk ook wel maar het maakt me niet uit. Want de Heideweek is wat Ede leuk maakt. Het balanceert op de dunne lijn tussen lulligheid en topamusement en daar hou ik van. De Heideweek is leuk en moet zo blijven.
Nee, groener wordt het niet meer maar de heide gaat nog bloeien. Laat de zomer maar komen!