Afgelopen donderdagmorgen ben ik op mijn werk als gevolg van de vorst flink onderuitgegaan. Hierbij ben ik met mijn voorhoofd op de harde ondergrond gevallen met als gevolg een enorme buil boven mijn linkeroog en een gehavende neus. Na een ehbo-sessie vervolgens een bezoek aan de huisarts gebracht. Deze constateerde gelukkig verder geen complicaties en adviseerde mij om naar huis te gaan en rust te nemen.
Vandaar dat ik donderdag geen aandacht heb kunnen schenken aan de flinke klap die gemeente Ede onlangs heeft opgelopen. Namelijk dat de Raad van State het World Food Center Experience project van tafel heeft geveegd. Die middag kwam wethouder Meijer n.l. aan de raad mededelingen doen. Iemand had het van te voren al als een historisch debat aangekondigd en de voorzitter sprak zelfs van een spannend onderwerp.
Nou helemaal niks historisch of spannend. De wethouder begon over de droom Ede & voedsel op de kaart zetten, katalysator, aantrekking bedrijven, en zelfs het aloude ‘bruisend’ viel te noteren. Verder dat er maar een klein stukje van een heel groot terrein op het spel staat. Dat gemeente Ede nu al zo’n 10 jaar bezig is met de ontwikkeling van het WFCE en dat zoiets niet simpel in een achternamiddag stop gezet kan worden.
Nee, het is volgens hem nog lang geen tijd om definitief de stekker er uit te trekken. Er liggen namelijk een aantal scenario’s klaar waaronder definitief stoppen er maar één is. Het college gaat nu uitgebreid onderzoek doen naar de verschillende mogelijkheden en consequenties. Kortom het is nog niet gedaan met die ouwe sopraan! Ambtenaren, juristen en wie ik wie nog meer zullen er de komende tijd grondig naar kijken.
Opvallend was dat de wethouder hierbij helemaal niet repte over dat deze vertraging dan ook allemaal weer heel veel extra gemeenschapsgeld gaat kosten. Ik herinner mij dat jaren geleden, toen de raad in moest stemmen met de plannen, hij deze juist maande om vooral op te schieten want elke dag vertraging kost gemeente Ede veel geld. Het is blijkbaar maar net hoe je wilt dat de politieke wind op het moment waait…
Het gaat intussen weer aardig met mij. Mijn linkeroog is geheel omringd met een vlek waar menig blaarkopkoe jaloers op zou zijn. Het heeft dan ook twee dagen dichtgezeten. Verder nog veel schrammen maar die trekken wel weg. Gelukkig ben ik niet op mijn achterhoofd gevallen. Ik hoop de raad ook niet die nu pas over een poos mag bepalen of het bij een flinke optater blijft of dat de genadeklap aan het WFCE wordt uitgedeeld.
Foto: Dietmut Teijgeman-Hansen Licentie: https://www.flickr.com/photos/reisgekki/3594512491