Een Ededorp zonder spiritualiteit kan natuurlijk niet. En daarom neem ik u graag even terug naar een paar duizend jaar geleden. De tijd van de zondvloed. Noach, een visionair uit de 10e eeuw voor Christus, had een boot gebouwd en hij nam daarop alle dieren mee. Van elk soort een paartje. Slim natuurlijk, want het ging nogal hard regenen. Zo hard dat binnen no-time alles onder water stond en Noach met zijn familie en de dieren lekker op een boot konden ronddobberen. Dat ging natuurlijk vervelen en Noach wilde best ergens aanmeren maar dat lukte niet. Een behoorlijk actueel probleem overigens maar daar gaat het niet over.
Noach stuurde een duif naar buiten in de hoop dat deze terug kwam. Bijvoorbeeld met een takje in zijn bek zodat Noach zou weten dat er ergens land in de buurt zou zijn.
Maar daar gaat het mis.
Wat Noach had moeten doen was die duif uit de boot pleuren en daarna snel rechtsomkeert maken zodat die duif nooit meer de weg naar de boot terug zou vinden. Dat was best even rottig geweest voor die duif maar het had mij verlost.
Verlost van het eeuwig gekoer van die duiven die daar ’s ochtends vroeg mee beginnen. In een uiterst monotoon ritme, phoephoe…phoee, phoephoe…phoee, schreeuwen die duiven mij rond zonsopgang wakker. Nou is dat één week per jaar niet zo erg, namelijk de week dat ik wakker wil worden rond zonsopgang maar heel gek: vooral in de zomer wil ik dat niet. Want dan komt de zon op rond een uur of vijf. Dan kun je nog wel een duif zijn maar dan maak je je volgens mij schuldig aan ordeverstoring maar door hoor je niemand over.
Ook over huisvredebreuk door duiven hoor je nooit iemand. Maar de duiven bij mij in de buurt gaan schaamteloos een nest bouwen op mijn zolderraam dat open staat. En passant schijten ze dat raam ook onder. Dan doe je dus het raam maar dicht terwijl je in de zomer vooral een raam open wilt doen want daar zijn ze onder ander voor uitgevonden.
Het bestaan van duiven doet me ook altijd twijfelen aan de evolutietheorie. Ik ken geen vogel die zo langzaam wegvliegt als een duif wanneer je in de auto op hem af komt rijden. In theorie had het bestaan van de duif al lang geëindigd moeten zijn in de gril. De gril van de auto bedoel ik dan maar blijkbaar vinden andere automobilisten het op het laatste moment zielig en remmen dan toch maar af. Net als ik maar ik weet niet of dat uit medelijden komt of uit angst om mijn auto te beschadigen. Andere vogels vliegen of zitten in bomen of in het gras maar duiven lopen altijd op de weg. Waarom? Waarom vraag niemand zich dat af?
Afgelopen zaterdag was het dieptepunt. Terwijl ik overdag een uurtje probeerde bij te slapen ging er zo’n primitieve vandalist boven op de schoorsteen zitten. Hemelsbreed twee meter van mijn hoofd en ja hoor: phoephoe…phoee, phoephoe…phoee.
Het was nog 28 graden maar ik heb de verwarming toch maar even aangezet. Toch een beetje een duif-uit-de-grill-gevoel. Heerlijk!