Zonnevoetbal

Eén van de voordelen van een lockdown is geen voetbal. Geen voetbal in de krant, geen voetbal op televisie, nergens geen voetbal. Geen jankende voetballers die bij ieder stootje huilend op de grond vallen om hun tegenstander een rode kaart aan te smeren maar tijd voor echte televisie op televisie. Maar hoe zit het met de velden?

Een voetbalveld wordt, ook zonder lockdown, zo’n 800 uur per jaar gebruikt. Terwijl zo’n veld er daarnaast zo’n 8.000 uur per jaar maar een beetje bij ligt te liggen. Te niksen. Dat lijkt nergens naar.

Gemeentes hadden de laatste jaren nogal de neiging om het gras van de voetbalvelden te vervangen door plastic gras, ook wel kunstgras genoemd. Gras dat nooit groeit maar gras dat slijt. Gras dat na 10 jaar wordt afgevoerd naar een zogenaamde duurzame afvalverwerker in Barneveld dat niets anders doet dan dat kunstgras opslaan in de hoop
dat niemand dat ziet.

Kunstgras dus, dat 8.000 uur per jaar ligt te niksen. En vooral als het hoogzomer is en alle voetballertjes op vakantie zijn. Juist in de zomervakantie staat de zon maar te schijnen op dat kunstgras dat er geen centimeter van groeit. Als de zomer zelf tenminste niet met vakantie is.

En, ik gebruik die afschuwelijke term nog maar een keer: dat is een win/win-situatie. Het werd een jongen, een volleyballer nota bene, te veel en hij bedacht dat die kunstgrasvelden in de 90% van de tijd dat ze niet werden gebruikt benut konden worden als zonneveld.

Ik had dat ook wel bedacht maar hij stuurde het in naar een soort ideeënwedstrijd en kreeg 15.000 euro voor z’n idee.

Klaar, zou je denken. We leggen die kunstgrasvelden die 90% van de tijd vol met zonnepanelen en als er dan toch mensen willen voetballen dan bergen ze die panelen even op, gaan voetballen en leggen die panelen weer terug.

Lijkt me een prima warming-up. Samen met je tegenstander even 10.000 zonnepanelen langs de zijlijn leggen en iedereen is wedstrijdklaar. Dan doen die clubs iets terug voor het bezet houden van hectares bouwgrond. Maar de jongen bedacht dat het handiger zou zijn als de zonnecelletjes werden verwerkt in een soort tapijt dat je op kunt
rollen.

De jongen kwam een andere Willy Wortel tegen die een machine bedacht die rollen zonnetapijt met één druk op de knop weer in- of oprolt. Geen warming-up dus maar één druk op de knop en je zonneveld wordt weer een voetbalveld. Of een hockeyveld of korfbalveld.

Ik schat dat we in Ede zo’n 20 hectare kunstgras hebben dat we voor maar 10% van de tijd gebruiken als sportveld. Ik zou er het liefst voor pleiten om voetbal te verbieden en op al die voetbalvelden huizen te bouwen waarop verplicht een dak zit boordevol zonnepanelen maar dat schijnt electoraal gezien niet haalbaar te zijn met de KNVB als grootste sportclub van Nederland.

Maar wel voetbalclubs die energie gaan opwekken om zo hun energieverbruik op de donkere avonden, waarop tientallen megalampen staat te schijnen als er acht man staat te trainen, te compenseren.

Niks geen landbouwgrond of bosgrond omvormen om de RES te halen.
Alleen eventjes uit-de-doos-denken.