Het was gemeen koud. Een snijdende wind zocht z’n weg langs de Oude Kerk. De gevoelstemperatuur bestond uit twee cijfers. Het was de laatste zaterdag voor de gemeenteraadsverkiezing van gemeente Ede. U voelt het al aankomen, voor de politieke partijen de laatste strohalm om zieltjes te winnen. Hoewel het pluche doorgaans lekker plakt vanwege de behagelijke warmte moesten de (aspirant) raadsleden nu puur afzien.
Gewapend met handschoenen en berenmutsen werden flyers, balpennen, ballonnen, kauwgom en wat al niet meer van eigenaar gewisseld. Maar het allerbelangrijkste hierbij was de vriendelijke mimiek en vooral de smekende ogen om als-je-blieft toch op woensdag 21 maart 2018 op hen te stemmen. “Ach, je wint er nu geen enkele stem mee maar afwezigheid kan je wel eens parten gaan spelen” liet een kandidaat raadslid die ik sprak mij weten. Toch was het aandoenlijk al die idealistische jongens en meisjes van de lokale politiek die de elementen trotseerden op zoek naar lijfsbehoud.
Op maandag uit m’n werk zag ik nog een dik ingepakte politicus de laatste foldertjes huis-aan-huis slijten. Een collega vertelde mij dat zelfs op de verkiezingsdag bij station Ede-Wageningen nog volop campagne werd gevoerd. Het is intussen achter de rug. De kaarten zijn geschud en het potje politiek kan weer opnieuw beginnen. Nu is de kans groot dat het weer vier jaar minus twee weken duurt voordat onze lokale volksvertegenwoordigers weer eens massaal onderdeel van het straatbeeld zijn.
Wat mij betreft mag dat wel anders. Je wint er zeker stemmen mee en die aanwezigheid kan je daarom wel eens aardig aanzien opleveren. Ik verwacht vanaf nu horden raadsleden die als jehova’s door de staten trekken… weer of geen weer. Maar ik ben bang dat de zendelingen van het politieke evangelie toch weer liever heel lang bij de knusse kachel van de gemeentekerk ‘op de berg’ blijven zitten. Het politieke koukleumen… totdat ze weer ontdooien natuurlijk vlak voor de volgende verkiezing!
(door Jolmer Winkel)