Het jaar 2024 nadert zo het einde, tijd om te kijken wat er de revue heeft gepasseerd. Een
uitdrukking die zijn oorsprong vindt in het leger. Een revue was een inspectie van wapens een
‘wapenschouw’, waarbij de manschappen de kritische blik van de inspecterende officier ‘passeerden’.
Ik zie het al voor mij, een defilé van burgemeester, wethouders en gemeenteraad die hun “wapenfeiten“
van het afgelopen jaar in ter inspectie aanbieden aan de bevolking.
De volgende “wapenfeiten“ komen in willekeurige volgorde bij op mij op WFC, het failliet van het
Akoesticum, een peperduur nieuw zwembad, wachtgeld regeling voor een wethouder die zelf ontslag
neemt, een horror rotonde, een picobellopad wat niet zo picobello blijkt te zijn, relatiekaarten Hoge
Veluwe, warmtebedrijf Ede, opstand in de Zeeheldenbuurt, het Theehuis, het daklozenkamp, een
moorddadige wolf. Blijft de vraag, waar en waarom gaat het nu mis? Een antwoord heb ik hier niet op. Wel een parabel die een collega ooit vertelde bij de zoveelste reorganisatie van de afdeling.
Er was eens een koning die wilde gaan vissen. Hij ontbood de koninklijke weersvoorspeller om het weer
voor de volgende dagen te voorspellen. De weerman verzekerde hem dat er zeker geen regen zou vallen.
De koning, de koningin en hun gevolg gingen op weg naar het meer. Onderweg ontmoetten ze echter een boer met zijn ezel. De boer zei: “Uwe Hoogheid, U zou beter terugkeren naar Uw paleis want dra zal er een aanzienlijke hoeveelheid regen vallen.“
De koning was beleefd en terughoudend en antwoordde: “Ik heb een zeer gewaardeerde paleisvoorspeller die hoog opgeleid is en bovendien jarenlange ervaring heeft. Ik betaal hem een hoog loon. Hij gaf me een heel andere voorspelling. Ik vertrouw hem en dus zal ik niet terugkeren.“
Aldus gingen de koning, de koningin met hun gevolg verder naar het meer.
Maar een korte tijd later viel er een verschrikkelijke hoeveelheid regen. De koning en de koningin waren
doorweekt en hun gevolg gniffelde om hen in zo’n beschamende toestand te zien.
Woedend keerde de koning terug naar het paleis en beval de koninklijke weersvoorspeller te ontslaan. Dan vorderde hij de boer naar zijn paleis en bood hem de prestigieuze en vet betaalde baan van
weersvoorspeller aan. De boer zei: “Uwe Hoogheid, Ik weet niets over weer voorspellen. Ik krijg mijn informatie van mijn ezel. Hoe meer de oren van mijn ezel hangen, hoe harder het gaat regenen.“
De koning bedacht zich geen moment en betaalde de boer ruimhartig voor de ezel en gaf de baan van
weersvoorspeller aan de ezel. Vanaf toen begon men bij de overheid “ ezels” aan te stellen en hen de
hoogste en invloedrijkste posities te doen bekleden.
En tot de dag van vandaag is deze gewoonte blijven bestaan.
Janus