Hoe voeden we 3.000 monden in 2023? Dat was eigenlijk mijn vraag na het bekijken van het zoveelste kekke clipje van het WFC. YouTube staat er vol mee. Er komen namelijk 3.000 nieuwe arbeidsplaatsen bij in Ede door de opening van de World Food Center Experience. Geen idee waar we die nieuwe werknemers vandaag moeten komen want zoveel werklozen hebben we niet in Ede maar die nieuwe werknemers zullen vast niet voor niets komen werken.
Een groene BOA schijnt ongeveer een ton te kosten maar laat ik uitgaan van de helft; 3.000 werknemers die ieder Є 50.000 per jaar kosten. Geld dat moet worden opgebracht door de bezoekers van de WFC Experience. Je komt dan op het astronomische bedrag van 150 miljoen per jaar, zoveel kosten al die nieuwe arbeidsplaatsen.
Het geschatte aantal bezoekers van de WFC is inmiddels al naar beneden bijgesteld tot 300.000 dus dat wordt een makkelijke staartdeling: 150.000.00 gedeeld door 300.000 bezoekers is € 500 per bezoeker.
Nou denk ik niet dat de gemiddelde bezoeker aan het WFC 500 euro gaat uitgeven. Dat zal wel ophouden bij een tientje of drie. Ik denk eigenlijk dat niemand die 3.000 nieuwe banen gelooft maar het is tegenwoordig de standaard argumentatie bij grote projecten: werkgelegenheid. Bedoeld om de gemeenteraad onder druk te zetten.
Een argument dat ook vaker wordt aangehaald is de 400 miljoen die jaarlijks wordt uitgegeven om Ede draaiend te houden. Toen de gemeenteraad laatst sprak over de reserve cofinanciering pareerde de wethouder kritiek dat 10 miljoen op een begroting van 400 miljoen eigenlijk niets is en dat we niet zo moeten zeuren.
Nu komt er nog eens 6 miljoen euro bij en weer gebruikt de wethouder hetzelfde argument: het is maar eenmalig 6 miljoen op een bedrag van 400 miljoen. Dat argument hoorde ik trouwens niet toen ik voor een subsidie van € 24.000 kwam bedelen om in Ede politieke cafés te organiseren.
Werd er dan niemand vrolijk over het filmpje van het WFC? Jazeker. Zo was er een zekere heer die razend enthousiast commentaar gaf op de live-uitzending. Hij blijkt mede-eigenaar van LAgroup die tot aan de elleboog in het WFC zit. Ook een mevrouw was dolblij met het WFC. Ze blijkt medewerker van het bedrijf dat op het terrein van WFC de belettering doet, zoals de stickers op de Stingerbol.
3.000 nieuwe arbeidsplaatsen. 3.000 mensen die misschien wel met de auto naar het werk gaan. Dat is een rij van 15 kilometer. Succes, Parklaan! Maar het klopt natuurlijk van geen kant. De WFC Experience gaat er komen omdat er al zoveel contracten zijn getekend dat we niet meer terug kunnen. Het afkopen van die contracten kost namelijk geld. Heel veel geld.
Ik denk dat als er een anonieme stemming in de raad zou komen, zonder consequenties, waarbij alle raadsleden eerlijk antwoord zouden geven op de vraag ‘Ziet u de WFC Experience zitten?’ het antwoord ‘nee’ zou zijn.
Maar de WFC Experience gaat er komen. Geen bezoeker gaat daar 500 euro uitgeven maar dat geeft niet.
Dat leggen de Edenaren later wel bij.
Het opstuwen van Ede in de vaart der volkeren met dit zeer ambitieuze project World Food Center Experience heeft zo zijn prijs. Op 26 juli stond er in de Gelderlander een artikeltje over de lege stoelen bij onthulling ontwerp World Food Center Experience (WFCE). De animo was kennelijk niet erg groot. In het artikel wordt een vergelijk gemaakt met Beeld en Geluid in Hilversum met 245.000 bezoekers met o.a. het populaire Top 2000 café, of het aantal van 300.000 bezoekers bij het WFCE haalbaar is vraagt de schrijver zich zeer af. Ook de bedoelingen van de initiatiefnemers zijn volgens de schrijver niet helemaal duidelijk: Staat plezierig leren over voedselproductie centraal of juist het belerende vingertje dat we duurzaam door het leven moeten gaan. In het laatste geval zal het aantal bezoekers zeker niet worden gehaald zo verwacht de schrijver.
Net als Douwe ben ik bang dat het project links om of rechtsom toch door zal gaan, met of zonder de 50% bijdrage van het bedrijfsleven. Mijn voorspelling is dat jaarlijks het tekort moet worden bijgepast door de gemeente Ede. Met als gevolg bezuinigingen op andere zaken die ons dierbaar zijn. Wij als inwoners staan erbij, kijken ernaar en moeten de aankomende bezuinigingen en benodigde belastingverhoging maar accepteren.