Windmolenterreur

Ik weet niet wie het verzonnen heeft maar een paar jaar geleden leek het iets of iemand in Den Haag goed om iedere regio in Nederland op te dragen een regionale energie strategie op te stellen. De bedenker van dat onzalige plan wist van tevoren wat er zou gebeuren: de regio’s buitelden over elkaar heen om toch vooral het duurzaamste jongetje van de klas te worden. Goed voor de politieke carrière van lokale bestuurders. Althans, dat denken die bestuurders zelf.

Het mantra is dan dat de gemeente Huppeldepup zegt graag energieneutraal te willen zijn over een x aantal jaar. En dat wordt vastgelegd in dikke rapporten en nota’s als bijvoorbeeld de RES. In dat soort papierverspilling wordt dan een ambitie vastgelegd. Ede heeft bijvoorbeeld de ambitie om in 2050 energieneutraal te zijn.

Maar we hebben in Ede meer ambities.

De ambitie om de wespendief en andere vogels vrij rond te laten vliegen zonder dat ze zichzelf onthoofden in een windmolen.

De ambitie om te voorkomen dat steeds meer diersoorten uitsterven terwijl buitenlandse investeerders staan te trappelen om al die diersoorten te begraven onder zonnepanelen.

Of de ambitie om de inwoners van Ede gezond oud te laten worden zonder dat ze nare ziektes krijgen van de uitstoot van wat tegenwoordig snoeihoutcentrales wordt genoemd.

We hebben de ambitie om de hele wereld te voeden vanuit FoodValley terwijl we die landbouwgrond eigenlijk nodig hebben voor de zonnevelden.

Of deze ambitie: de strijd aanbinden met klimaatverandering door meer bomen te planten terwijl een paar kilometer verderop bomen massaal worden verbrand in biomassacentrales.

Dat soort ambities dus. Dat gaat natuurlijk niet samen. Daar hoef je niet voor gestudeerd te hebben maar je maakt jezelf niet populair in de Edese politiek door te stellen dan we tegen de grenzen van onze eigen ambities oplopen. Dan ben je negatief en ambitieloos.

Gelukkig zijn ze in het buitenland niet zo ambitieus. Geen bewoner van de Sahara die denkt dat hij maisvelden aan gaat leggen om veevoer te produceren. Dat koopt hij namelijk gewoon bij de Heus in Ede. Geen inwoner van New York gaat zijn eigen koeienmelk produceren omdat hij zo nodig zelfvoorzienend wil zijn voor wat betreft zijn voedsel. Dat koopt hij bij FrieslandCampina.

In Ede denken ‘we’ nog wel steeds dat we in alles zelfvoorzienend moeten zijn. We willen dolgraag voor miljarden exporteren maar iets terugkopen in andere landen, ho maar! We willen dan ineens weer zelfvoorzienend zijn.

Bekrompen. Isolationistisch.

Zonne-energie opwekken gaat namelijk een stuk makkelijker in de Sahara. De Siberische toendra’s drijven op een oceaan van aardgas. In het Midden-Oosten spuit op iedere straathoek de olie de grond uit. In Flevoland waait het harder dan hier en wonen er veel minder mensen. Maar in Ede moeten we zo nodig energieneutraal worden.

Door windmolens, door biomassacentrales en zonnevelden. Zaken die iedereen heel erg noodzakelijk schijnt te vinden totdat zo’n windmolen ineens in je achtertuin staat. Totdat je ziek wordt van de rook van biomassacentrales of fietst in een Binnenveld vol spiegelvelden. In onze egoïstische ambities vergeten we de basisprincipes van de economie: het internationaal ruilen van zaken waarvan de ene regio teveel heeft en de andere te weinig. En vice versa.

Wij leveren food aan het Midden-Oosten, want dat kunnen ze daar zelf niet maken, zij leveren energie aan FoodValley, want dan kunnen we hier eigenlijk zelf niet maken.

En iedereen wordt daar beter van.  Mijn wens is om Edenaren uitzicht te bieden op de bossen in plaats van windmolens, te laten fietsen door de weilanden in plaats van zonnevelden en te laten wandelen onder de bomen in plaats van ze op te stoken is niet alleen wens maar eigenlijk een hele mooie ambitie.

Vandaar dat ik besloten heb de RES voor Regio Food Valley te herschrijven. In één zin.

“Energie halen we buiten de Regio Food Valley”.

Klaar!