Ik krijg nog wel eens te horen dat ik (te) vaag ben. Of beter: niet altijd even duidelijk stelling in neem voor het één en tégen het ander. Gekscherend volgt dan meestal, ‘maar ja, je bent filosoof he…’. En inderdaad, in ben ‘doctor in de filosofie’, zoals dat zo mooi heet. Maar dat is slechts een kant van de medaille. Wie mijn CV bestudeert zal merken dat ik ook de lagere landbouwschool heb gedaan en jarenlang hovenier ben geweest. Ik ben dus zowel het één als het ander. Dat doet me denken aan het kennismakinggesprek met de toenmalige burgemeester Cees van der Knaap toen ik 4 jaar geleden raadslid werd. Hij had mij een tijdje aangehoord en stelde me toen de vraag of ik wist waarom er in de raadzaal twee interruptiemicrofoons staan. Op mijn antwoord dat ik dit niet wist, antwoorde hij lachend: ‘voor mensen zoals jou, de ene microfoon is voor het enerzijds en de andere microfoon is voor het anderzijds’. Ik ben een twijfelende ziel, geloof in het laten bestaan van een diversiteit aan meningen, vind nuance prettig en functioneer het beste in het grijze midden. Oftewel: dare to be grey!
Maar ook dit is maar een kant van het verhaal. Mijn biografie laat zien dat ik zowel een denker als een doener ben. Hoewel ik momenteel mijn geld verdien met lesgeven en artikelen schrijven, heb ik genoten van jarenlang tuinen aanleggen. Ik geloof dat denken én doen bij voorkeur samen gaan. Doen zonder vooraf na te denken geeft problemen, met in het denken blijven hangen komen we niet verder. Dat geldt niet in de laatste plaats ook voor de politiek – hoewel ik de indruk heb dat Plato toch meer het primaat aan het denken gaf, maar dat terzijde. Mooie plannen maken, onderzoeken laten doen, etc. zonder dat dit tot concrete resultaten leidt, wekt frustratie bij de burgers. Uitvoeren zonder vooraf goed na te denken en zonder burgers er vooraf bij te betrekken, is vragen om problemen. Het draait om het goede midden tussen beide te bewaren.
Het goede midden: tussen het hoofd (denken) en de handen (doen) zit het hart. Het hart is een symbool voor de liefde. Liefde in de politiek betekent recht willen doen aan de situatie en de betrokkenen – de gerechtvaardigde belangen, zoals dat in de politieke filosofie heet. Recht doen houdt in het midden bewandelen tussen relatie en prestatie. Of misschien slaat hier toch de balans voor een keer door na een kant. En is het eigenlijk eerst relatie en dan pas prestatie…!?
Peter Jansen is raadslid voor de ChristenUnie in Ede. In het dagelijks leven is hij docent-onderzoeker aan de Christelijk Hogeschool Ede.